Δίκιο έχεις, μόλις διάβασα την απάντηση σκόπευα αυτή να σχολιάσω όταν θα τελείωνα. Η #12 όμως σάρωσε και ξέχασα ό,τι είχα διαβάσει.Τελικά η βλακεία πάντα νικά.Δεν έχω υπόψη μου κανένα καλό παιδί που να επέστρεψε. Αντιθέτως ξέρω αρκετά που ευτύχισαν αμέσως μόλις ανέπνευσαν.Εμείς που παιδεύουμε τα καλά παιδιά, νομίζω πως είμαστε οι ίδιοι που χρησιμοποιούμε τη ατάκα "αυτή/ος είμαι και σε όποιον αρέσω." Και νομίζουμε πως είναι γοητεία να δείχνεις αδιαφορία για την γνώμη των άλλων. Τελικά όμως φτάνουμε να μην τους σεβόμαστε γιατί καταφανώς, δεν ξέρουμε τί θα πει όριο.Και αν μας παρατήσουν, νιώθουμε πληγωμένοι και εκλιπαρούμε για μια ευκαιρία ακόμα ενώ κατά τη γνώμη μου, το μόνο που θα έπρεπε να νιώθουμε είναι ντροπή. Από αυτή που κλείνεις σφιχτά τα μάτια σου για να μην τη βλέπεις.