Συμφωνώ απόλυτα! Κι εγώ θεωρώ ότι έχεις πέσει σε καλή ψυχολόγο. Προσωπικά, το πρώτο εξάμηνο πήγαινα, μιλούσα, εφευγα. Παραξενευομουν κι εγώ διότι όταν ρωτουσα έπαιρνα "ασαφεις" απαντήσεις, άσε που τις περισσότερες φορές η απάντηση ήταν ουσιαστικά μια ερώτηση. Μετά το 6μηνο, κάποια πράγματα άρχισαν να αποκτούν νόημα. Εκείνη ζήτημα να έλεγε δέκα φράσεις στη μία ώρα αλλά τι φράσεις! Μου εθετε και ερωτήματα που ακόμα με στοιχειωνουν, δεν έχω τολμήσει να απαντήσω. Το μεγαλύτερο όφελος που είχα τότε ήταν ότι έπαψα να πιστεύω ότι δεν υπάρχει λύση. Ένα πρόβλημα έμαθα να το κοιτάζω από πολλές πλευρές και να είμαι πια σίγουρη ότι υπάρχουν 2 και 3 και 100 τρόποι να αντιμετωπιστει. Αυτά βέβαια μετά από 4 χρόνια εντατικων συνεδρίων κι άλλα 2 πιο αραιων. Προτείνω να μην σταματήσεις. Είναι σπουδαίο ταξίδι.
