Αυτό που εγώ κρίνω είναι ότι η συγκεκριμένη μουσικά εμένα με αφήνει αδιάφορο παντελώς, και δεν περιμένω ειδικά τώρα με τόση ελευθερία που υπάρχει εξαιτίας του διαδικτύου, κανένα κριτικό ή παραγωγό ραδιοφώνου, να μου πει τι ακούγεται καλά στα αυτιά μου. Ειδικά μετά το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ αναζητώντας τον Sugar man κατάλαβα πόσο υποκειμενικά είναι τα πράγματα και στην μουσική βιομηχανία.Ένα ποπ είδωλο είναι οπότε δεν θα μπω καν στην διαδικασία να την κρίνω.Τώρα ο Κιούμπρικ είναι ατυχές παράδειγμα γιατί αλλάζεις το πλαίσιο και γιατί δεν συγκρίνετε με κανένα, επειδή ήταν ίσως ο μόνος σκηνοθέτης που έκανε ότι ήθελε, πράγμα που δεν έκανε ούτε ο Murnau στο Des letzte mann. (αν το έχεις δει απολογείται για το τέλος που του επέβαλε ο παραγωγός στην ταινία ).Τα μηνύματα που έχουν οι σειρές-και το τι θέλουμε εμείς να δούμε σε αυτές ή στις ταινίες μια και το όποιο έργο ή αντικείμενο μπορεί να έχει άλλα μηνύματα ανάλογα τις εμπειρίες του θεατή, και την κουλτούρα του-πάλι είναι κάτι που χωράει τεράστια κουβέντα και γι αυτά και για την υποκρισία μας. Είναι σεξιστικό, είναι βίο, έχει πολλά όπλα, έχει αρκετές τουαλέτες και άλλα τέτοια. Γούστα είναι αυτά και μετά το απίστευτα βαθύ!!! breaking bad τι να μας εκπλήξει;Οπότε μπορείς να ακούς ακόμα metal-δεν άκουγα ποτέ εκτός από Tool που είναι πολύ καλοί-αλλά δεν είναι φαινόμενο της εποχής .Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα παράλληλα όλες τις εποχές και μπορείς να επιλέξεις.Από τους ακόμα καλούς-για μένα- και ταυτόχρονα εμπορικούς massive attack, chinawoman, angus and julia stone, Pulp, Χαίνιδες, Θ. Παπακωνσταντίνου, mont plagal, depeche mode, patti smith, wovenhand, cat power, max Richter, κ.α.Η μουσική δεν τερματίζει ποτέ.Ελευθερία έχουμε και μπορούν να συνυπάρχουν τα πάντα. Καλή σου ημέρα!