Οι μισοί άντρες στην τηλεόραση δεν είναι γκέι. Η Αθήνα επίσης είναι πιο απελευθερωμένη αλλά απέχει πολύ από το να πείς πως κυκλοφορεί κάποιος και παραδέχεται π.χ. στη δημόσια υπηρεσία που δουλεύει πως είναι γκέι. Η εκκλησία που αναφέρει η φίλη μας έχει βάλει το χεράκι της σ'αυτό. Η επαρχία είναι χειρότερη γιατί ακόμα και οι κομμωτές που είναι γκέι είναι αποδεχτό να δείχνουν την "γκεοσύνη" -γιατί κάπως σαν ξεχωριστή ιδιότητα το βλέπουν οι περισσοτεροι- μόνο μέσα στο κομμωτήριο. Έξω δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν οι άνθρωποι χέρι χέρι με το ταίρι τους γιατί όπως λέει επίσης η φίλη μας δεν πρέπει να προκαλούν. Ας βάλει ο καθένας κάτω να μας πει τι θεωρεί πρόκληση να τα βρούμε βρε παιδιά. Αυτή η τόσο αθώα φαινομενικά φράση αυτός ο κρυφός πουριτανισμός δημιουργεί τόσα προβλήματα στους ανθρώπους αυτούς που ούτε το διανοούμαστε οι υπόλοιποι. Δημιουργούνται κρυφές κοινότητες γκέι που στην αναζήτηση ερωτικού συντρόφου μπαίνουν σε κίνδυνο από μάτσο αντράκια ομοφοβικά που δεν ανέχονται την παρουσία τους. Οπότε για να ξανασκεφτούμε τι θεωρούμε απελευθερωμένη κοινωνία και τι πρόκληση.