Προχωρημένα συμπτώματα της παρατεταμένης σχιζοφρένειας μας. Αυτοί που τα καίνε τώρα δεν θα το έκαναν αν πριν από 5 μόνον χρόνια η κοινωνία είχε σταθεί απέναντί τους. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που δεκαετίες τώρα αποκαλούμε "γνωστοί άγνωστοι". Το ανθρώπινο υλικό ανανεώνεται με νέους οι οποίοι μαθαίνουν να ζουν και να χαίρονται με αυτόν τον τρόπο. Πολλές φορές λέμε ότι είναι "κακομαθημένοι". Όντως είναι, από όλους μας όμως. Πότε έγινε πραγματικά κοινωνικό αίτημα η αντιμετώπιση των μπάχαλων; Ποτέ, όπως δεν έγιναν παρόμοια αιτήματα η αντιμετώπιση τόσων άλλων κοινωνικών παθογενειών. Μόνο για μειώσεις μισθών αποφασίζουμε να κινητοποιηθούμε. Το ότι τα παιδιά μας γίνονται ψυχοπαθή δεν είναι αρκετά σημαντικό (άλλωστε δεν είναι τα δικά μας, του γείτονα είναι).