Λες και το να δικτυωθεις και το να μπορέσεις να εμπλουτίσεις τις γνώσεις σου προϋποθέτει το να είσαι το παιδί για όλες τις δουλειές και μάλιστα χωρίς να πληρώνεσαι. Πηγή: www.lifo.gr Vernedead σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, που γνωρίζω από πρώτο χέρι, τα internships είναι οργανωμένα και συχνά προσφέρουν και credits που αθροίζονται προς την απόκτηση του πτυχίου (ο περίφημος σύνδεσμος πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και αγοράς--ο τόσο μισητός στους Έλληνες φοιτητοπατέρες). Σχολείο και πανεπιστήμιο πηγαίνεις, και δεν πληρώνεσαι-- γιατί θεωρείται μέρος της εκπαίδευσής σου. Το ίδιο και τα internships. Στα εργαστήρια θετικών επιστημών πολύ συχνά βλέπεις ακόμα και παιδιά του Λυκείου (πολύ συχνά είναι ταλαντούχα παιδιά από Λύκεια υποβαθμισμένων περιοχών) να εργάζονται εθελοντικά προκειμένου να αποκτήσουν πρακτικές γνώσεις. Φυσικά η εμπειρία αυτή μετράει πάρα πολύ στις αιτήσεις για πανεπιστήμιο ή για δουλειά--ειδικά αν το project είναι σοβαρό, όπως όταν ο μαθητής έχει κερδίσει κάποιο τεχνολογικό ή επιστημονικό διαγωνισμό. Δυστυχώς τις τελευταίες δεκαετίες πολλοί Έλληνες μαθητές έχουν μεγαλώσει νομίζοντας πως είναι ιδιαίτεροι (βλέπε το καραγκιοζιλίκι της “βουλής Εφήβων” ή τις φοιτητικές νεολαίες--λες και βρισκόμαστε στην Λατινική Αμερική του '50 με αναλφαβητισμό 90%, όπου τότε οι ελάχιστοι, μεσοαστοί συνήθως, φοιτητές ήταν από κάποιες απόψεις όντως πρωτοπορία). Είναι γενικά αστείο να θεωρούν οι δεκαοκτάρηδες και εικοσάρηδες πως είναι πρωτοπορία (σε σχέση με τους σαραντάρηδες ή πενηντάρηδες καθηγητές τους). Σόρυ κιόλας. Όμως σε καταλαβαίνω απόλυτα γι αυτά που γράφεις περί "παιδιού για όλες τις δουλειές": γενικά στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα η macho κουλτούρα, και οι μεγαλύτεροι πατρωνάρουν και μειώνουν τους νέους—και αυτό φυσικά οδηγεί σε ένα σωρό προβλήματα. Σε άλλες χώρες τα έχουν ξεπεράσει αυτά τα βλακώδη θέματα, και σέβονται την προσωπικότητα των νέων εδώ και δεκαετίες.Κατά τα άλλα η ζωή είναι σκληρή, όπως πάρα πολύ καλά γνωρίζεις, και πρέπει "να κλέψεις την τέχνη σου" όπως λέγανε οι παλιοί παραγιοί--αυτό ισχύει ακόμα, και ας μην υπάρχουν παραγιοί πλέον. Δεν σκοτωνόμαστε μεταξύ μας στον ίδιο βαθμό όπως παλιά, αλλά η ανάπτυξη νέων τεχνολογιών διέπεται από δαρβινικούς κανόνες, όπως ανέκαθεν.
