Συγγνώμη που άργησα να απαντήσω, μόλις είδα την ανάρτηση σου.Της προτείνω να πάει στον υπεύθυνο για να έχει το κεφάλι της ήσυχο ότι έκανε ότι μπορούσε. Φυσικά , αν νιώθει άσχημα ακόμα μπορεί να πάει σε ένα ψυχολόγο να της δώσει επαγγελματική καθοδήγηση για το πως να προστατεύσει τον εαυτό της. Το τονίζω πως δεν είναι απαραίτητο να είναι φίλοι. Πραγματικά δεν είναι. Είναι κάπως σαν τον πατέρα της 7. Αν έχουν τέτοια συμπεριφορά , μακριά και αγαπημένοι. Αν ήσουν φίλη μου και μου έλεγες τα παραπάνω , θα σου έλεγα πριν απολυθείς να ψάξεις για δουλειά. Ή θα σε απέλυαν με αρνητική αξιολόγηση και συστατική επιστολή ή θα σε κρατούσαν για να δουλεύεις παραπάνω έχοντας την αίσθηση ότι είσαι συνεχώς ανεπαρκής, σε ένα καθεστώς ομηρίας. Θα σου έλεγα επίσης να βρεις μια εταιρία που ξέρεις ότι μοιράζεστε ένα κοινό κώδικα αξιών. Τελικά νομίζω πως αυτός είναι ο λόγος που δημιουργούνται συγκρούσεις.