Υπάρχει και ταινία με τον Ράιαν Γκόσλινγκ που πραγματεύεται ακριβώς αυτό το θέμα,το Lars and the real girl,ωραία ταινία.Βέβαια,να πούμε ότι ο ήρωας εκεί σκιαγραφείται ως ένα άτομο με μειωμένη λειτουργικότητα,που,όπως αφήνεται να εννοηθεί, οφείλεται σε τραυματικά βιώματα της παιδικής ηλικίας. Εδειχνε ξεκάθαρα πως του ήταν αφόρητη η εγγύτητα με άλλους ανθρώπους,είτε μέσω συναισθηματικών δεσμών, είτε μέσω της πιο απλής σωματικής επαφής(πχ χειραψία).