Η λέξη «διανθισμένη» είναι υπέροχη πάντως ;) Έχω μία αναρχική θεώρηση της δύναμης της γλώσσας-την οποία δυστυχώς προσωπικά ποτέ δεν διδάχθηκα ως έπρεπε όπως και πολλοί άλλοι της γενιάς μου, καθώς και του ήθους της. Και με έναν παράξενο τρόπο οι πλέον ενδιαφέροντες άνθρωποι που γνώρισα είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Μπορούσαν να εκφράσουν αυτά που είχαν μέσα στην κούτρα (τούρκικη λέξη :P) τους χρησιμοποιώντας ακριβώς την ποσότητα και την ποιότητα του λεξιλογίου που έπρεπε, (ακόμα και εάν κάποιοι μπορεί να μην ήξεραν ¨γράμματα¨) Δεν είναι απλό θέμα παραπάνω ωρών. Βασικά δεν είναι καν δικό μου/σου θέμα: Άλλοι νομοθετούν ας κάνουν τα κουμάντα τους. Δεν βλέπω κανέναν να ενδιαφέρεται τα τελευταία 30 χρόνια πάντως: Βασικά η πλούτος της γλώσσας μας είναι ευθέως ανάλογος του κόμπλεξ μερικών εναντίον της…Υ.Γ: Για το ποια είναι η κυρίαρχη αφήγηση ας το αφήσουμε καλύτερα… Άλλο τί ισχύει ως καρικατούρα στο mainstream ¨καταστατικό¨ και άλλο τι στέκεται ως νοοτροπία στην (αριστερόστροφη) πνευματική κίνηση αυτού του τόπου η οποία καθορίζει εν πολλοίς το καίριο πολιτιστικό-πολιτισμικό τοπίο μεταπολιτευτικά…