Γιατί απάντησα στην Τριανταφυλλένια όπως απάντησα, γιατί βλέπω ότι δεν τα έγραψα κατανοητά την πρώτη φορά:Προσπαθώ να απαντήσω σε αυτό που μερικές φορές δεν ρωτάει ο καθένας, αλλά πιστεύω εγώ ότι κρύβει από πίσω (φυσικά μπορεί να κάνω λάθος). Η ερώτηση της είναι "δεν αξίζω τις εξηγήσεις;"Αυτό που θέλω να της πω είναι ότι φυσικά και τις αξίζει, αλλά οι τυχαίες συμπεριφορές των άλλων δεν είναι απόδειξη για το τι αξίζουμε και τι όχι. Αν δεν τις παίρνει, δεν είναι επιεδή δεν τις αξίζει, και όσοι τις παίρνουν, δεν τις παίρνουν επειδή τις αξίζουν. Η συμπεριφορά των άλλων είναι δικό τους θέμα. Δεν εμπνέονται από εμάς. Δεν κάνουμε εμείς τους άλλους να μας φέρονται σωστά η λάθος.Αντιστοίχως, όταν δεν αρέσουμε σε κάποιον, είναι δικό του θέμα το γιατί. Συνήθως ούτε ο άλλος ξέρει καλά καλά γιατί δεν εξιτάρεται. Μιλάμε για "εξηγήσεις" λες και οι άλλοι είναι όλοι ώριμοι ισορροπημένοι και έχουν σπαταλήσει χρόνο - ή έχουν τη δυνατότητα - να μας αναλύσουν και να μας εξηγήσουν τι δεν τους αρέσει πάνω μας. Δίνουμε πολύ εξουσία στους άλλους όταν μας απορρίπτουν γιατί έχουμε πάντα την τάση να θεωρούμε ότι οι άλλοι ασχολούνται με εμάς όπως ασχολούμαστε εμείς με εμάς. Δεν είναι έτσι. Πρέπει να το έχουμε υπόψη μας και να μην παίρνουμε τίποτα τόσο άμεσα προσωπικά, αν δεν υπάρχει προηγούμενη σχέση που το δικαιολογεί, ναι, ακόμα και την ερωτική απόρριψη.