Αγαπητή 18αρα νέα, χαίρομαι πολύ που μίλησες και που η Λένα άνοιξε την κουβέντα δίνοντάς μας τη δυνατότητα να σου απαντήσουμε κι εμείς γιατί πιστεύω πως όλοι είχαμε κοινή αφετηρία στις απαντήσεις μας: Συμπαράσταση. Αν σου απέδειξε κάτι αυτή η επικοινωνία είναι πως υπάρχει εκεί έξω κόσμος που θα σου σταθεί. Και με αυτό το δεδομένο, συμφωνώ με τη Λένα πως τώρα σου χρειάζεται ένα περιβάλλον μεγαλύτερης ασφάλειας. Το internet έχει κι αυτό τα όριά του. Ένα πράγμα θέλω να σου πω ακόμη. Είσαι 18 χρονών και άρα ενήλικη. Είναι πολύ σημαντικό να αρχίσεις να το αναγνωρίζεις στον εαυτό σου. Αν δεν ξεκινήσεις εσύ η ίδια να βλέπεις τον εαυτό σου έτσι, κανείς δεν θα το κάνει για σένα. Χίλια συγνώμη αν γίνομαι λίγο αυστηρή αλλά πάρε σαν παράδειγμα το χαρτζιλίκι. Σκέψου πόσα παιδιά δεν έχουν χαρτζιλίκι επειδή οι γονείς τους απλά δεν έχουν φράγκο. Σκέψου επίσης πως δεν είσαι καν παιδί πια και πως ίσως μπορείς να αναζητήσεις μια part time δουλειά, ακόμα και μέσα στην κρίση. Ακόμα και αν δεν βρεις, η προσπάθειά σου να σταθείς στα πόδια σου θα είναι πιο πολύτιμη από οποιοδήποτε χαρτζιλίκι και οποιοδήποτε αυτοκίνητο. Και πάλι, καλή δύναμη!