ΜάλλοΝ έχω πέσει ως παιδί θύμα Bullying και μάλιστα στο δημοτικό(δεκαετία 90)...λόγω της δουλειάς του πατέρα μου, έχω μείνει σε πολλά διαφορετικά μέρη οπότε άλλαζα και σχολείο κάθε 2 χρόνια...συγκεκριμένα όταν πήγαινα στο δημοτικό στη Ρόδο μέχρι και πέτρες μου είχαν πετάξει...το έιπα όμως κατευθείαν στη μαμά μου και αυτή τότε το μετέφερε στη δασκάλα όπου επιλήφθηκε επί του θέματος.Τα παιδιά δε με ξαναενόχλησαν αλλά ούτε είχαμε και φιλικές επαφές.Πλέον που είμαι 29 ετών και βλέπω εκείνες τις καταστάσεις πιο ψύχαραιμα και με πιο ήρεμο μάτι,κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά φοβούνται το καινούριο,το διαφορετικό,το άγνωστο.Εγώ που άλλαζα κάθε 2 χρόνια χολείο, όλα τα παιδιά μου συμεριφερόντουσαν περίεργα και ποτέ δεν κράτησα φιλικές επαφές από το σχολείο.Ήμουν πάντα η περαστική.Όμως όλη αυτή η κατάσταση,παρά τις προφανείς δυσκολίες που έζησα στην παιδική και εφηβική μου ηλικιά, με έκαναν πιο δυνατή, πιο κοινωνική, πιο επιλεκτική με τους ανθρώπους αλλά και πιο ευέλικτη.