#3,Βασιλική, Θα ρισκάρω ένα σχόλιο για ένα αρκετά σοβαρό θέμα όπως το δικό σου, αν και δεν είμαι ειδικός. Νομίζω ότι ευθέως ρωτάς εάν η κατάθλιψη κι η φαρμακευτική αγωγή που ακολουθείς γι' αυτήν, για να κατευνάσεις το άγχος, "μουδιάζοντας" το αίσθημα γενικά, σ' αφήνει ν' αντιληφθείς σωστά τι πραγματικά είναι καλύτερογια σένα να επιλέξεις στο θέμα αυτό. Η επιλογή θα γίνει από σένα, φυσικά, αλλά η απάντηση, για μένα, είναι ιατρικής φύσης, όχι σχόλιο κοινωνικού προβληματισμού, πρώτα, μαζί με τον ψυχοθεραπευτή σου, να καταλήξεις εάν είσαι αρκετά καλά πλέον, ή αν και πότε θα γίνεις αρκετά καλά στο μέλλον, για να μπεις σ' αυτήν τη νέα φάση ζωής, για μια ζωή, και να μπορείς ν' ανταπεξέλθεις πρακτικά και ψυχικά. Ακούγεται αυστηρό, αλλά it's no use being a depressive mother. Δεν ξέρω πόση επίγνωση έχει ο έστω υποστηρικτικός όπως γράφεις σύντροφος σου. Πίσω στον ψυχοθεραπευτή, εσύ κι αυτός τι θα πείτε, για να καταλήξεις. Εάν είστε αισιόδοξοι, θα' λεγα ίσως να προχωρήσεις, εάν δηλαδή κι η κατάθλιψη δε συνδέεται με τις απαιτήσεις από σένα ως γυναίκα, να γίνεις σύντροφος/μάνα κλπ, ειδάλλως μάλλον δεν είναι καλή ιδέα. Κι εσύ, όπως κι άλλοι που στέλνουν μήνυμα, δεν αναφέρθηκες καθόλου στο ΓΙΑΤΙ κατάλαβες ότι έφθασες στην κατάθλιψη. Καλή δύναμη ν' αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου μ' όποιον τρόπο.
