ξεκινώ.η όλη εξήγηση για το τι συμβαίνει με τις γυναίκες και γιατί δεν είναι τόσο ευαίσθητες όσο οι άνδρες ήταν περιττή. Συμφωνούμε απόλυτα και το σχόλιο μου δεν υπονοούσε ότι 'ως δια μαγείας' οι γυναίκες είναι πιο ψύχραιμες ή 'από τη φύση τους', αν το ξαναδεις δεν χρησιμοποιώ καμία τέτοια φράση. Όντως ναι, είναι θλιβερό αυτό που συμβαίνει με το γυναικείο φύλο και την εξοικείωση του με την παρενόχληση από νωρίς. Το είχα όμως σαν δεδομένο για να συνεννοηθούμε. Σχετικά με το σχόλιο για τους ανώμαλους έξω από το σχολείο, επίσης συμφωνούμε, ισχύει και για τα αγοράκια και για τα κοριτσάκια το ίδιο, πάλι όμως μιλούσα για μένα, ως γιος και μοναχοπαίδι. Δεν έκανα κανένα υπονοούμενο ότι τα αγοράκια έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να παρενοχληθούν. Δε μαθαίνουν όμως όλοι οι γονείς στα παιδιά τους από νωρίς αυτό τον κίνδυνο (τελευταία παίζει στην τηλεόραση ένα σποτ με "τον κανόνα του εσωρούχου" ακριβώς γιατί οι περισσότεροι γονείς κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου). Εμένα έτυχε να με έχουν 'πονηρέψει' από μικρό και οι χειρονομίες των ανδρών πάντα περνούσαν από φίλτρο στα μάτια μου και δεν επέτρεπα πολλά πολλά. Επειδή απο μικρός δεν είχα ποτέ θηλυπρεπείς τάσεις ή περιέργεια για ομοφυλόφυλο ερωτισμό (όπως κάποιοι συνομίληκοί μου δεν είναι και ασυνηθιστο), ήταν κάτι το a priori απορριπτέο ένα τέτοιο 'μήνυμα' από κάποιον, είτε με ευγενικό τρόπο είτε με την έννοια της παρενόχλησης. Απλά το ευγενικό, επειδή είναι ευγενικό δε σε ενοχλεί ούτε σε απειλεί, ίσα ίσα μπορεί να είναι και κολακευτικό αν δεν ξεφύγει. Αν σε ακουμπήσει όμως ο άλλος με ξεκάθαρες προθέσεις επειδή έτσι του 'ρθε, είναι μια απειλή που προσωπικά με εξαγριώνει, γιατί διαχωρίζω τον κίνδυνο κάποιου που κινείται απειλητικά για να σε 'δείρει' απτο να σου κάνει κάτι 'άλλο'. Είναι άλλη κλίμακα απειλής, πιο βαθιά 'τρομακτική'.τέλος, να σου εξηγήσω τι εννοούσα με τη 'near death experience' σύγκριση. Φυσικά και τρομοκρατήθηκα στην ιδέα ότι σε κα΄ποια δεύτερα μπορεί να πέθαινα αν έσκαγα σε εκείνο το κράσπεδο. Φυσικά και δε συγκρίνεται η ένταση του φόβου για τη ζωή σου σε μια στιγμή. Αλλά αυτό που εννοούσα, είναι ότι μόλις πέρασε ο κίνδυνος, μόλις κατάλαβα ότι χτύπησα μόνο λίγο το χέρι και ότι απλά το μηχανάκι πάει, ίσιωσα αμέσως. Σε λίγα λεπτά. Από βλακεία; Από άγνοια κινδύνου; Απλά σκέφτηκα ένα 'ουφ γλύτωσα' αλλά ταυτόχρονα 'πω ρε τι έγινε και τι ιστορία θαχω να λέω και περιπέτεια και θεαματικό'.. και τέτοια χαζά πράγματα που σκέφτεται ένας 19χρονος. Το άλλο αγαπητή Πενταγιώτισσα ήταν τρόμος. Έφυγα τρέχοντας πανικόβλητος και κοιτούσα πίσω μου για αρκετή ώρα. Η εικόνα, η φωνή και το βλέμμα του τη στιγμή που έκανε την κίνηση και με ακούμπησε, ήταν στο μυαλό μου για μέρες μετά. Ακόμα μπορώ να το θυμηθώ ακριβώς πώς έγινε. Ανατριχίλα. Την πιάνεις τη διαφορά;όλα αυτά είναι άσχετα βέβαια με την αρχή της κουβέντας, αλλά ήθελα να τα καλύψω γιατί φαίνεται να έχεις ειλικρινές ενδιαφέρον για τους ανθρώπους έστω και ανώνυμο και ήθελα να έχεις όλη την εικόνα αυτού που ψυχολογείς (αλήθεια επαγγελματικά έχεις κάποια σχέση με ψυχολογία;).Οπότε για να επιστρέψω στο αρχικό θέμα και να απαντήσω στο τελευταίο που λες περί στραπ ον και ότι εγώ το ανέφερα 4-5 φορές υπονοώντας ότι εγώ έχω κάποιο fixation.. δεν έχω δει ποτέ από κοντά, μόνο σε ταινία. Δεν έχω καμία περιέργια ποτέ δεν είχα, όχι για αυτό μόνο αλλά γενικότερα για τεχνητά υποκατάστατα γεννητικών οργάνων, κούκλες κτλ - δε βρίσκω καμία ηδονή. άλλωστε πόσοι έχουν καν; δηλαδή αν μπορούσαμε να είχαμε στοιχεία για το πόσα στραπονς έχουν πουληθεί έστω στην ελλάδα τι θα βλέπαμε 1% του πληθυσμού να έχει δει έστω στη ζωή του από κοντά; λιγότερο; άλλωστε μιλάμε για μια porn industry produced μόδα των τελευταίων πόσων; 10 χρόνων; 20; είναι μια μόδα, ένα σημείο των καιρών, ένα κομμάτι του παγκόσμιου εθσιμού στην πορνογραφία και την ανάγκη για διαρκές 'stimulation' μέσω της εικόνας και του διαρκώς 'διαφορετικού'. Υπάρχουν ένα σωρό ομιλίες από διανοητές για όλο αυτό το γενικότερο θέμα των δεδομένων της σεξουαλικής ζωής των σύγχρονων ανθρώπων όπως έχουν διαμορφωθεί λόγω της κουλτούρας του πορνό και πού οδηγεί αυτό σε ψυχολογικό, κοινωνικό αλλά και βιολογικό επίπεδο, είμαι σίγουρος ότι έχουν υποπέσει στην αντίληψη σου.Για να μην πολυλογώ άλλο, η αρχική μου τοποθέτηση παραμένει.. εσύ ανέφερες σε σχόλια σου στο συγκεκριμένο blog post τα στραπον ως κάτι που κάποιοι κανονικοί άνδρες θέλουν να 'νιώσουν' αλλά ταυτόχρονα χαρακτηριστικό μιας πουριτανικής συμπεριφοράς κάποιων 'κανονικων' γυναικών που αρνούνται να το χρησιμοποιήσουν σε αυτούς. Και ρωτάω, εκθέτοντας ταυτόχρονα την έκπληξή μου για την τόσο σίγουρη στάση σου ότι αυτό το φαινόμενο συμβαίνει αρκετά συχνά ώστε να το αναφέρεις σε ένα δημόσιο φόρουμ: πού βασίζονται αυτά που λες για αυτές τις γυναίκες και αυτούς τους άνδρες και τι εννοείς ότι φανερώνει αυτό το φαινόμενο (δηλαδή πώς διάολο ξέρεις ότι υπάρχουν άνδρες που θέλουν κάτι τέτοιο και γυναίκες που αρνούνται); Απορείς που οι γυναίκες αρνούνται; Απορείς καν για κάτι ή απλά η θέση σου είναι 'κακώς δεν το κάνουν'. Ή απλά αναπαράγεις το στερεότυπο των περισσότερων γκέυ ομιλητών, ότι τελικά στρέητ καθαρά άνδρες δεν υπάρχουν και ότι πολλοί από αυτούς θέλουν οι γυναίκες τους να τους πάρουν με ένα γκάτζετ αλλά αυτές αρνούνται οπότε αυτοί καταφεύγουν σε πορνεία ή στη Συγγρού όπως σε εκείνη την ταινία (τη γνωστή ντε); Γιατί απλά εγώ θα έλεγα ΄πάλι καλά που κάποιες γυναίκες αρνούνται να ενδώσουν σε αυτή την αλόγιστη παράδοση στο σεξουαλικό παροξυσμό που κυρίως έχει δημιουργήσει η πορνογραφία θέτοντας κάθε τόσο νέα δεδομένα και δημιουργώντας νέες ανάγκες για διαφορετική 'διέγερση' σκοτώνοντας κάθε εγκεφαλική διεργασία που απορρέει από το συναίσθημα (κάτι που δεν έχει να κάνει με αναστολές ή πουριτανισμό). Είναι τεχνητά όλα αυτά.. σαν το πλαστικό στραπ ον που κάποιοι 'χρειάζονται' για να φτάσουν σε οργασμό. Εσύ τελικά τι πιστεύεις;