Οι πόρτες που δεν κλείνουνννν... Με το ένα κρατάω τα βρακιά μου για να μην κατουρήσω τη λεκάνη (το όρθιο υπό κλίση προς τα πίσω) από την άλλη πρέπει να σπρώχνω προς την απέναντι την πόρτα που ίσα ίσα φτάνω - η κλίση προς τα πίσω όταν προσπαθείς να σπρώξεις προς τα μπροστά είναι δύσκολη, κορμί σαν S και βρακί κατουρημένο στανταράκι. Και μετά πάρε το χαρτί φλίδα φλίδα (που λέει κι η συγγραφεύ) για να σκουπίσεις τη λεκάνη γύρω γύρω που την έκανες χάλι, ίου, είχε και της προηγούμενης. Και "μην πετάτε χαρτιά στη λεκάνη".Γιατί καλή μου κυρία που περνάτε απέξω και μάλλον είστε εσείς που φροντίζετε για την καθαριότητα του χώρου, γιατί λέω δεν βάζουν σύρτη. Γιατί μπαίνουν τα κορίτσια λιάρδα από διάφορα και λιποθυμούν μέσα και δεν μπορούν να της βγάλουν μετά. Ε πού να το σκεφτώ.