"Ο φωτογράφος εμμέσως θέλει να μας πεί πού έχει φτάσει η Αθήνα τα τελευταία χρόνια από την φούσκα του χρηματιστηρίου, τα μνημόνια, την σκληρή φοροεισπρακτική πολιτική. Συγνώμη, αλλα ναρκωμανείς, ιερόδουλες, και άστεγοι υπάρχουν παντού, σε όλες τις μεγαλουπόλεις πολύ πλουσιότερων χωρών απο εμάς."Φυσικά και υπάρχουν.Το θέμα είναι πόσοι υπήρχαν στη δική μας χώρα παλαιότερα, πριν την κρίση, εν συγκρίσει με το σήμερα (άστεγοι σίγουρα πολλαπλάσιοι). Και φυσικά ποιες είναι οι αιτίες, που προφανώς είναι παραπάνω από μία.Ο φωτογράφος επίσης αναφέρει το εξής:"Την περίοδο πριν από τους Ολυμπιακούς υπήρχε τεράστια ανάπτυξη. Μετά το τέλος τους όμως, η πόλη άρχισε να παραπαίει και σύντομα οι δρόμοι ξαναγέμισαν με τζάνκι, μικροπωλητές, μετανάστες και πόρνες. Αλλά για μένα, αυτοί οι άνθρωποι ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ. Τα ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα στα 11 μου (δηλαδή το '91)"«Ήρθε με τους γονείς του όταν ανοίξανε τα σύνορα. Τα σύνορα ανοίξανε (κακώς)»«Κακώς» για ποιους; Για τους Αλβανούς, που κάποιοι εξ αυτών ζούσαν ημερησίως με ψωμί βουτηγμένο σε ...ξύδι; ή για τους Έλληνες και την ελληνική οικονομία - ΑΕΠ, που βρήκαν πολύ βολικό το (κατά κανόνα) οικονομικό, σκληρά εργαζόμενο δυναμικό σε δύσκολες δουλειές, προερχόμενο εκ της γείτονος;«...τους υποσχέθηκε κανείς όμως τίποτα; Έλεγε οτι θα γυρίσουν, αλλά πέρναγαν τα χρόνια. Τον κράτησε κανείς εδώ με το ζόρι; Τα σύνορα ξαφνικά έκλεισαν απο μέσα; Να δεχτώ οτι είμαστε ο χειρότερος λαός που υπάρχει εάν εξυπηρετει σε κατι αυτο. (για πολλά θέματα θα το έλεγα κι 'εγω με καθε ειλικρίνεια)...αλλά όπως διάλεξες να έρθεις, μπορείς κάλλιστα να φύγεις...»Συγγνώμη αλλά αυτή τη λογική τη βρίσκω απλουστευτική, υπεραμυντική και μάλλον άτοπη, καθώς ο φωτογράφος αναφέρει ρητώς:"Τώρα, 22 χρόνια αργότερα, η Ελλάδα είναι το μέρος που γνώρισα και το Καλό και το Κακό. Είναι το σπίτι μου, και ο πόλεμός μου."Θα απαντήσω κι εγώ απλουστευτικά:Εσύ αν πας στη Γερμανία μεθαύριο να ζήσεις μετανάστρια και πεις ότι "στη Γερμανία έχω γνωρίσει το Καλό και το Κακό", θα θέλεις να σου πούνε: "βούλωσέ το και άντε τράβα στη χώρα σου, κανείς δεν σε κρατά;", αν δεν τα βρίσκεις όλα 100% ok ή πεις ότι έχεις δεχτεί ρατσισμό; Επί τέλους ο άνθρωπος έχει ζήσει μία ζωή εδώ, έχει δικαίωμα στην κριτική της χώρας όσο εσύ και εγώ."Μπορεί κάποιος να γράψει πολλές ιστορίες για περιοχες οπου απο απλες μικροαστικές γειτονιές έχουν μετατραπεί σε τριτοκοσμικές ζωνες υψηλής επικινδυνότητας. Ναι, εξ' αιτίας των συνόρων που ανοίξανε, και όλων των μεταναστων που ερχονται παράνομα απο θαλασσα και στερια. Ευτυχως, δεν ζω σε καμμια απο αυτες."Ευτυχώς. Και ευτυχώς που δεν ζούμε στη Συρία, στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν, στο Μπαγκλαντές, στο Κονγκό, στη Ρουάντα, στην Ονδούρα κ.λπ.."Αυτους τους Ελληνες που ειναι ξενοι στην ιδια τους την γειτονια, ποιος θα τους παρει φωτογραφια?"Όποιος-α φωτογράφος επιθυμεί. Η λογική του γιατί κάνεις/ διαδηλώνεις/ παραπονιέσαι/ ασχολείσαι με *αυτό* και όχι με το *άλλο* που *εγώ* θεωρώ σημαντικό, εις βάρος αυτού που *εσύ* θεωρείς σημαντικό είναι επίσης άτοπη.«Εγώ να μην τα πάρω στο κρανιο?»Συμπεριφορά όπως αυτή που αναφέρεις στο 4 είναι, φυσικά, άκρως προβληματική. Όσο αψυχολόγητη κι αν φαίνεται υποθέτω ότι μία τέτοιου τύπου ούρηση υποδηλώνει διάθεση ασέβειας και πιθανόν ξέσπασμα (όπου δλδ «μάς παίρνει»). Φοβάμαι πως οι κακουχίες που έχουν υποστεί τα άτομα αυτά, ο ρατσισμός, αλλά και ένας καθόλα διάτρητος, αν όχι κακοποιητικός, κρατικός ιστός (τα πάντα όλα αφημένα στην τύχη τους), δεν θα βοηθήσει τα συγκεκριμένα άτομα, που έχουν πιθανόν και κάποιες προβληματικές αντιλήψεις (υπερβάλλοντα σεξισμό, ας πούμε), να απαλλαχτούν από αυτές. Και συνήθως δεν απαλλάσσεται/βελτιώνεσαι δια της επιφοιτήσεως και μόνον.
