Κατ'αρχάς να διευκρινίσω ότι δεν έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Έχουμε όμως πολύ διαφορετική αντίληψη των μηνυμάτων, των οποίων γινόμαστε δέκτες. Τα μηνύματα που ακούμε από την εκκλησία τα αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά. Γιατί ίσως εσείς αισθάνεστε ότι το δηλητήριο που εκτοξεύεται δεν σας αφορά και το παίρνετε πιο ελαφρά. Δεν ξέρω, εικασίες κάνω. Θα σας πω όμως και κάτι άλλο, που το λέω με σιγουριά: Όχι, δεν πηγαίνω πια στην εκκλησία. Γιατί πήγαινα σε χριστιανικό σχολείο 12 χρόνια. Και με αυτά που άκουγα, κάθε μέρα -και όχι μόνο κάθε Κυριακή- καλούμουν να μισήσω τον εαυτό μου και πολλούς άλλους γύρω μου. Επίσης, καλούμουν να απαρνηθώ τη φύση μου, πολλές συνήθειές μου, πολλά απ'αυτά που μου άρεσαν... Απαγορευόταν, π.χ., να ντυθούμε στο καρναβάλι (7 χρόνων παιδάκια!!!) γιατί ήταν λέει παγανιστικό έθιμο! Ήταν αμαρτία να φάω κρέας Παρασκευή, εκτός κι αν την αμαρτία μου την "έπαιρνε" ένας μεγάλος πάνω του (οπότε, ΟΚ...). Έπρεπε να έχω σεξουαλικές ορμές προς τα εκεί όπου άλλοι όριζαν ως φύση, και όχι προς τα εκεί όπου η ΔΙΚΗ μου φύση, η μόνη που ποτέ γνώρισα, με ωθούσε. Και για το λόγο αυτό, αν δεχόμουν τα λόγια τους (λόγια "αγάπης", όπως διατείνονται) έπρεπε να μισώ τον εαυτό μου. Μπορώ να γράψω ολόκληρο βιβλίο για όλα αυτά που έχω ακούσει, κι ας ειρωνεύεστε ότι "δεν ακούω καλά". Ακριβώς επειδή το δηλητήριό τους (πολλές φορές κεκαλλυμμενο, είναι η αλήθεια), για ο,τιδήποτε δεν συνάδει με το αυστηρά χριστιανο-ορθόδοξο λειτουργικό το έχω ακούσει χιλιάδες φορές, το σιχάθηκα. Δυστυχώς, δεν είναι οι συνετές, μετριοπαθείς φωνές του Ιερώνυμου ή του πάπα Φραγκίσκου που διαμορφώνουν τελικά τις συνειδήσεις. Δυστυχώς, είναι οι κραυγές των μισαλλόδοξων που επικρατούν στους απαίδευτους. Και δεν είναι λίγοι οι απαίδευτοι στην κοινωνία μας. Ίσα-'ισα. Κοίτα ποιους έχουμε επιλέξει να μας κυβερνούν...