καταρχάς υποστηρίζω απόλυτα κανείς να δίνει τόσο κρίσιμα δικαιώματα, όσο αυτά που αναφέρουν οι παραπανω, στον άνθρωπο που επιλέγει ο καθένας.Τωρα για το αλλο που λες και συμφωνώ και διαφωνά. Ως μη παντρεμένος straight βρίσκω τελειως ΠΑΡΑΛΟΓΟ (με μια εξαιρεση που θα αναφέρω) να εχουν δυο ανθρωποι που εχουν αποφασισει να ζησουν μαζι μεγαλυτερη στήριξη από το κράτος, από ότι κάποιον που έχει αποφασίσει να ζει μονος του, ή ακόμα περισσότερο που απλα δεν εχει εκχωρήσει το δικαίωμα "ποιος με τραβαέι από την πρίζα/ποιος παίρνει το επίδομα ανεργίας" σε κάποιον πέρα από τους default. Με μια εξαίρεση. Επειδή (ακόμα) η παραγωγή απογόνων θεωρείται κοινωνικά επιθυμητή προφανώς αυτό που επιδοτείται κοινωνικά είναι τα ανήλικα παιδια που έχει κάθε ζευγάρι. Προφανώς τότε αλλαζει.Με βάση τα παραπάνω λοιπόν θέτω το ερώτημα (στο οποιο δεν εχω τελική απάντηση): αν θεωρήσουμε οτι δεν μας αφορουν τα παιδια, ειναι κοινωνικά ωφέλιμο ή ουδέτερο οι άνθρωποι (ανεξαρτήτως φύλου) να είναι 'μαζί"; Πρέπει η κοινωνία μας (δηλαδή εμείς) να τους επιδοτεί για αυτό ή όχι;