Εγώ πήγα με τον σύντροφό μου (άντρες κι οι δυο) στην περιφορά του Επιταφίου της Σεραφειμητρόπολης το περασμένο Πάσχα. Παρακολουθήσαμε το όλο τελετουργικό με σεβασμό, δώσαμε τον οβολό μας στους αναξιοπαθούντες πέριξ του ναού και δεν κάναμε τίποτε περισσότερο απ'το να κρατηθούμε μερικές φορές απ'το χέρι ώσπου καταλήξαμε σε ένα ταβερνάκι στο Mικρολίμανο (όπου ανταλλάξαμε κάτι φιλάκια). Nομίζω ότι το μήνυμα της απαίτησης ίσων δικαιωμάτων μπορεί να περνάει έτσι σε πολύ λιγότερους (σε όσους είναι τριγύρω βασικά) και να είναι λιγότερο ηχηρό, αλλά είναι ίσως πιο διαπεραστικό σε μια βαθιά συντηρητική και φοβική κοινωνία όπως η ελληνική.