Με το συμπάθειο Σταύρο, αλλά δεν έγραψε μόνο "σκέψεις, όνειρα, επιθυμίες και επανάσταση ενός μέσου εφήβου". Περιγράφει την πραγματικότητα και την υποκρισία που η γενιά της δε θέλει να υιοθετήσει. Δεν είπε κανείς ότι το παιδί είναι ο Ντοστογιέφσκι. Απλά φέρνει στην επιφάνεια την υποκρισία και το δηθενισμό των μεγαλύτερων γενεών από την δική της, που καλώς ή κακώς ορισμένοι θίγεστε από τις "σκέψεις του μέσου εφήβου".Και να είσαι σίγουρος ότι τα λόγια της είναι οι σκέψεις της πλειοψηφίας των εφήβων και όχι μόνο του μεσου έφηβου. Απλά κάποιοι είναι πιο χαρισματικοί στη γραφή..