#5 Σε γενικές γραμμές μουσική λέει λίγα πράγματα για όλους, αλλά λέει.Το είδος της μουσικής που ακούει ο καθένας καταδεικνύει το πόσο ενασχολείται με αυτήν, για ποιο λόγο, αν την χρησιμοποιεί ως μέσον καλλιέργειας ή ως μέσον διασκέδασης και ξεσκάσματος, όπως είπες ότι κάνεις κι εσύ χρησιμοποιώντας το ρημα "αρκούμαι".Για μένα η μουσική είναι τροφή για το μυαλό και το πνεύμα, ψυχαγωγία, ένας καινούργιος κόσμος, όπου οι μουσικοί μου μιλάνε μέσα από τις νότες τους για τις ιστορίες τους και τα συναισθήματά τους, αλλά και τη δουλειά που έχουν ρίξει προκειμένου να καταφέρουν να τα "αποτυπώσουν" αυτά στο εκάστοτε μέσο που χρησιμοποιούν για να εκφραστούν.Όπως ακριβώς κάνει και η λογοτεχνία, αλλά αν κάποιος σε συζήτηση για τη λογοτεχνία αναφέρει,για παράδειγμα, τη Δημουλίδου ως λογοτέχνιδα , καταλαβαίνω πως δεν έχουμε και πολλά να πούμε σε αυτόν τον τομέα.Κατά τα άλλα γνωρίζω καλά πως οι άνθρωποι δεν είναι μονόπλευροι και δεν θα κρίνω κάποιον από αυτό και μόνο, ούτε θα τον βάλω στην κατηγορία του κατώτερου-μια κατηγορία που δεν θα έπρεπε να υπάρχει γενικότερα, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Τα τραγούδια πίστας (και αναφέρομαι σε πολυ συγκεκριμένο είδος κι όχι στο λαϊκο γενικότερα) ως επί το πλέιστον προσφέρονται ως εμπορικά προϊόντα για κατανάλωση σε ανθρώπους που θέλουν να ξεσκάσουν και δεν θέλουν να σχοληθούν και πολύ. (Αναρωτιέμαι κατά πόσο συμβάλλουν στο να δημιουργηθεί η νοοτροπία του "εγώ στα έδωσα όλα κι εσύ δεν εκτίμησες αχάριστε΄, έγινα κομμάτια, έγινα θυσία, θέλω εκδίκηση, την κατάρα μου να χεις κλπ" και λοιπά βαρύγδουπα που ακούμε πολλές φορές στις πίστες και να οι ζεμπεκιες και να τα μεθύσια και να τα κλάμματα-ναι, έχω πάει αρκετές φορές στο παρελθόν χιχιχι- και μετά βλέπουμε αντιστοιχες ερωτήσεις στο α μπα, αλλά πάλι, δεν ξέρω...) Καλό το ξέσκασμα, χρειάζεται (εγώ αντίστοιχα βλέπω καμένες κωμωδίες στο youtube), αλλά πέρα από αυτό υπάρχει πολλή ομορφιά που αφήνεις ανεξερεύνητη και είναι κρίμα να "αρκείσαι"
