#4 Η περίπτωση σου μοιάζει πάρα πολύ με τη σχέση που είχα με τον πρώην μου. Έτσι ακριβώς ένιωθα κι εγώ για εκέινον , αυτές τις διαφορές εντόπιζα και συχνά απωθούσα σκέψεις του τύπου "θα μπορέσω να μείνω μαζί του τελικά;". Ευτυχώς δε χρειάστηκε να αναρωτιέμαι πολύ. Με χώρισε εκείνος γιατί δεν του έκανα και αφου στην αρχή νόμιζα πως θα πέσω στα πατώματα στη συνέχεια, πολύ σύντομα, ανακάλυψα με έκπληξη πως τίποτα δεν μου έλειπε από εκείνον κι ένιωθα και μια περίεργη ανακούφιση! Ακόμα πιο μετά έβλεπα ξεκάθαρα το πόσο με ενοχλούσε που δεν μπορούσα να επικοινωνήσω ουσιαστικά. Ναι οκ είχε ένα σωστό, ακατέργαστο, ένστικτο αλλά ήταν μέχρι εκεί. Άσε που στα χωρίσματα ανακάλυψα πως δεν συμφωνούσε τόσο πολύ μαζί μου σε όλα όπως έλεγε. Εν κατακλείδι δεν μου έλειψε καθόλου, αντιθέτως.
