Σουβλίτσα, Εάν μου επιτρέπεις, θα' θελα να σε ρωτήσω κάτι μάλλον προσωπικό, αλλ' επειδή νομίζω ότι το' δα να συμβαίνει με τους γονείς μου και μ' άλλους, οπότε μ' όλο το θάρρος, κι αν θέλεις απαντάς, χωρίς παρεξήγηση, τότε γιατί τον πήρες εξαρχής; Δεν αντιλαμβανόσουν απ' την αρχή ότι η επικοινωνία σας δε σ' ικανοποιούσε; Ξεγελάσθηκες από τι; Υπάρχει περίπτωση, έστω όχι συνειδητά, να τον επέλεξες απλά και μόνο ως την πιο ικανοποιητική, πρόσφορη πρώτη ύλη προς τεκνοποίηση, άντρας - άτυπος δότης σπέρματος; Γιατί ακόμη και τώρα ως προς αυτό υποστηρίζεις την επιλογή σου, "σωστό, ακατέργαστο ένστικτο"=καλή πάστα ανθρώπου, καλό DNA. Μήπως αυτό το προσωπικό/κοινωνικό αίτημα "να γίνω μάνα" οδηγεί πολλές γυναίκες σε βεβιασμένες, ανώριμες τελικά, καταπιεστικές και περιοριστικές για τις ίδιες ως άτομα, επιλογές "συντρόφου", που κάποια στιγμή γίνεται η έκρηξη απ' την έλλειψη επικοινωνίας ετών κι έρχεται ο χωρισμός;