Εν πολλοίς το νόημα του κειμένου μας λέει κάτι το αυτονόητο: ο γάμος δεν είναι κάτι ''υποχρεωτικό'' για κανέναν, δε νομίζω ότι κάποιος θα μπορούσε να ισχυρισθεί το αντίθετο με σοβαρά επιχειρήματα.Από εκεί και πέρα, το να ''αλλάξουμε'' το στερεότυπο περί γάμου, νομίζω ότι είναι η κορυφή του παγόβουνου: θα πρέπει πριν απ' όλα να αναθεωρηθούν μία σειρά στερεοτύπων για τις ερωτικές σχέσεις των ανθρώπων και το ρόλο των δύο φύλων σε αυτές. Σε μία κοινωνία όπου το σεξ είναι ακόμη από πολλούς δαιμονοποιημένο, νομίζω ότι είναι αυτονόητο το πόσα πρέπει να μεταβληθούν. Πάντως, η αύξηση των διαζυγίων έχει διττή ανάγνωση, μία αρνητική αλλά και μία θετική: ναι μεν μπορεί υποδηλώνεται ένας αυξημένος αριθμός ''αναγκαστικών'' γάμων χωρίς σοβαρή βούληση προς τούτο, από την άλλη όμως δείχνει και κάτι υγιές, το οποίο είναι πως αρχίζει να ξεθωριάζει το ''στίγμα'' του διαζευγμένου (και πολύ περισσότερο της διαζευγμένης) που επικρατούσε τις προηγούμενες δεκαετίες και αποτελούσε την βασικότερη συγκολλητική ουσία μεταξύ των συζύγων ό,τι και να συνέβαινε μεταξύ τους.