#7, είμαι σχεδόν 50 και δεν έκανα παιδιά. Δεν βρήκα ποτέ την κατάλληλη στιγμή. Εκεί στα πρόθυρα της εμμηνόπαυσης αγχώθηκα. Μήπως κάνω λάθος; Μήπως τελικά θέλω παιδιά και απλά δεν το έχω συνειδητοποιήσει; Δεν ξέρω πως θα ήταν η ζωή μου αν τελικά είχα κάνει παιδιά. Μπορεί να ήταν καλύτερη. Όλοι λένε ότι τα παιδιά τους τους κάνουν ευτυχισμένους, ότι είναι η υπέρτατη ευτυχία. Αλλά απαιτούν πολύ κόπο και αλλαγή τρόπου ζωής. Οπότε μπορεί και όχι. Απολαμβάνω τη ζωή μου χωρίς υποχρεώσεις και κάνω πραγματικά ό,τι θέλω (στα πλαίσια του εφικτού φυσικά). Πιστεύω ότι αυτοί που πραγματικά δεν μπορούν να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς παιδιά το νιώθουν και δεν έχουν τις ανησυχίες σου. Οι υπόλοιποι απλά κάνουν αυτό που ζητάει η κοινωνία γιατί έτσι πρέπει. Κι εμείς οι άτεκνοι δεχόμαστε την κριτική τους: είτε είμαστε "ανώμαλες" είτε για λύπηση "οι καημένες" που δεν τα καταφέραμε. Άτεκνη ή μη, είναι ανυπόφοροι οι άνθρωποι που δεν έχουν ζωή και ζούνε μόνο για και μέσα από τα παιδιά τους. Όπως δεν θα έκανα παρέα κάποιον που έχει μοναδικό ενδιαφέρον πχ το ποδόσφαιρο και δεν μιλάει για τίποτα άλλο έτσι δεν θα μπορούσα να κάνω παρέα μόνο με "μάνες". Σου συνιστώ λοιπόν να βρεις άλλες παρέες.ΥΓ. Αυτές οι "μάνες" όταν τα παιδιά τους απογαλακτιστούν από το σπίτι περνάνε κρισάρα και αναρωτιούνται πως χάθηκε έτσι η ζωή τους.
