Προς δεύτερο σχόλιο του Χαρμίδη:Μπερδεύεις (ή αγνοείς ηθελημένα) δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα:Εντελώς άλλο πράγμα το μάθημα των θρησκευτικών ως κατήχηση, προσηλυτισμός και πλύση εγκεφάλου υπέρ μιας θρησκείας και ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό πράγμα το μάθημα των θρησκευτικών ως θρησκειολογία όπου θα μάθεις τα πάντα για την επικρατούσα θρησκεία στη χώρα σου αλλά και για όλες τις μεγάλες θρησκείες, παρουσιασμένο με αντικειμενικό τρόπο. Το δεύτερο είναι απολύτως αναγκαίο (έτσι θα μάθεις και τη διαφορά μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης και ένα σωρό άλλα, και για το Κοράνι, και για τον Βουδισμό και για τις ινδουιστικές Βέδες...) γιατί οι θρησκείες καθόριζαν έως πολύ πρόσφατα ολόκληρη την ιστορία και και την τέχνη και, ακόμα και σήμερα, εξακολουθούν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Έτσι, ακόμα κι αν επιλέξεις να γίνεις άθεος ή αγνωστικιστής, θα έχεις μια αξιόλογη γενική παιδεία