Αγαπητέ Σουτζούκ Λουκούμ, η πολιτική ανάλυσή σου σε κατατάσσει στους συμπολίτες εκείνους που λένε ότι για όλα φταίνε οι δανειστές με τους όρους που "επέβαλαν" και όχι οι ίδιοι που με τις ενέργειές τους ή την ευδαιμονική νιρβάνα τους, έτρωγαν σουτζούκ λουκούμ με δανεικά και αγόραζαν διαμέρισμα στην Κηφισιά ενώ οι πατεράδες τους τρώγανε σπιτικές δίπλες από το τηγάνι της μάνας τους και μένανε ακόμη στη Δραπετσώνα όπου γεννήθηκαν (αντιλαμβάνεσθε ελπίζω την παραβολή). Και ενώ, μάλιστα, η εργασία τους πάρα πολλές φορές δεν παρήγαγε καμία προστιθέμενη αξία στον πλούτο της χώρας και το ξέρανε πολύ καλά, γιατί ο κοινός νους φτάνει για αυτό. Φτώχυνε λοιπόν η χώρα και ζητάει τώρα αναγκαστικά δανεικά, όπου βέβαια οι δανειστές βάζουν όρους δυσβάσταχτους. Γιατί παραξενεύεστε; Ο παππούς σας είμαι σίγουρος δεν θα παραξενευόταν, γιατί ακόμη τότε όταν κάποιος του πρόσφερε την εύκολη ευδαιμονία, ήταν αρκετά ξύπνιος για μην τσιμπήσει και πέσει στην παγίδα του να πληρώσει μετά με δυσβάσταχτους όρους. Και ας μην είχε βγάλει ούτε το δημοτικό. Ενώ εσείς (και μην το πάρετε προσωπικά, ανήκετε σε μια μεγάλη κατηγορία) - παρά προφανώς και την περισσότερη μόρφωση από τον παππού σας - καταλήγετε να οικτίρετε όλους τους Έλληνες που "γινόμαστε ενοικιαστές στη χώρα μας" και φταίνε για αυτό οι ξένοι και "οι εταιρίες που κερδίζουν από τον εθνικό μας πλούτο" και όχι εμείς οι ίδιοι. Θα ήθελα για να τελειώνω να σας προβληματίσω με την εξής πραγματική ερώτηση : Μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, η Ελλάδα είχε γεωργική παραγωγή ικανή να τροφοδοτήσει την χώρα σχεδόν για όλα τα αναγκαία, μέχρις ότου αυτά τα εδάφη και το κλίμα που ευνοούσαν και την ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων - ο "εθνικός πλούτος" που λέτε, όπως άλλες χώρες έχουν π.χ. μεταλλεύματα ή παράγουν αυτοκίνητα - εγκαταλείφθηκαν, με προσωπικές αποφάσεις των παλιών Ελλήνων αγροτών - και όχι επειδή τους έβαλε κάποιος άλλος - στα χέρια των ξένων εργατών γης. Γιατί έγιναν πια "αφεντικά" και δεν ήθελαν να δουλεύουν οι ίδιοι, μετά τις πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις που έπαιρναν για να κτίσουν όμως το μέλλον τους που θα άλλαζε λόγω πολιτικής της Ε.Ε. (και που τελικά δεν το έκτισαν). Σήμερα, τα παιδιά αυτής της γενιάς αγροτών ούτε να ακούσουν θέλουν - από στάση ζωής - για χωράφια και μιλούν απαξιωτικά για αυτά. Είναι γιατί ο δικός τους πατέρας - σε αντίθεση με τον παππού που λέγαμε - τους έμαθε στην εύκολη επιβίωση και την νιρβάνα της άκοπης απόλαυσης ενός σουτζούκ λουκούμ. Η ερώτηση είναι : Φταίνε οι ξένοι δανειστές για αυτό ή η δική μας ιεράρχηση και επιλογή που απαξίωσε τον εθνικό μας πλούτο και εισάγουμε τώρα τα περισσότερα γεωργικά προϊόντα από το εξωτερικό, ενώ εξάγουμε ελάχιστα που παράγουν κάποιοι λίγοι γεωργοί; Ζητώ συγγνώμη για την έκταση του σχολίου, αλλά προσπάθησα σε ένα τέτοιο χώρο να δώσω την άποψή μου τόσο εκτενώς, όσο ίσως είναι αναγκαίο για να πείσω κάποιους ότι πρέπει να μάθουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας.
