Δηλώνω ότι σας απαντώ για τελευταία φορά."Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα" ή "τι κάνεις Γιάννη ; Κουκιά σπέρνω" ; Προβληματίστηκα τι να πω. Αλλά δεν έπρεπε. Γιατί, είστε χαρακτηριστική περίπτωση τι ιδεολογικοψυχική διαταραχή προξένησε ό, τι ζούμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Ξέρεις τι είναι να σου τάζουν ότι είσαι κάτι σαν σύγχρονος Μεγαλέξαντρος ή Τσε ή Ιησούς (διαλέξτε, από όλα έχουμε) και στο τέλος να αποδεικνύεται ότι είσαι απλά ένας Γιάνης και φιλάς την χιλιοκατουρημένη ποδιά ενός Σόϊμπλε ως κοινός Χατζιαβάτης; Που είναι οι δόξες ρε παιδιά;Αυτό είναι το κατάλοιπο κοινωνικό τραύμα που έχει ήδη αφήσει στην ελληνική κοινωνία ο Τσίπρας. Δεν θα ξεπεραστεί εύκολα και είναι άκρως επικίνδυνο γιατί θολώνει την κρίση και συνεπάγεται εμπαθείς συμπεριφορέςμεταξύ μας των ίδιων των Ελλήνων. Η αρχή έγινε πέρυσι με το δημοψήφισμα του Ιουλίου, όπου και αδέρφια τσακώθηκαν. Είθε να μην επαναληφθεί και να κατανοήσουμε την διδαχή του παππού Αριστοτέλη ότι "πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού", να αφήσουμε τους ιδεολογικούς παλληκαρισμούς για ένα διάστημα, αφού όπως αποδείχθηκε ούτε ο αριστερός Γιάνης ούτε οι άλλοι είχαν τσαγανό από μόνοι τους και μας έρριξαν στον λάκκο. Και εμείς οι πολίτες να απαιτήσουμε από τους πολιτικούς ένα πράγμα και μόνο και να ξέρουν ότι από αυτό θα τους κρίνουμε : το καθημερινό ψωμί για μας και τα παιδιά μας και αυτό δεν έχει είδος αριστερό-δεξιό-κεντρώο. Ας μας το εξασφαλίσουν οι λεγόμενοι πατέρες του έθνους όπως οι φυσικοί πατέρες και μάνες αδιάκριτα για όλα τα παιδιά τους και μετά ας ξαναασχοληθούμε με τις ιδεολογίες.
