#7 Θα συμφωνήσω σε πολλά σημεία με την απάντηση της Λένας. Δε φταίει πάντα η κρίση, ειδικά για τις καφετέρειες που τα ποσοστά κέρδους, εξαιτίας του προιόντος που πουλάνε, είναι τεράστια σε σχέση με το εμπόριο για παράδειγμα που η διαχείριση του εμπορεύματος είναι από τα πιο δύσκολα κομμάτια του.Φροντίζεις τον πελάτη με το που μπαίνει, είσαι γρήγορος στην εξυπηρέτηση, είναι καλές οι τιμές σου, είναι καλό το προϊόν σου, είσαι χαμογελαστός, ακούς τη μ@λακία του καθενός χωρίς να χάνεις την ψυχραιμία σου, είναι καθαρή η τουαλέτα σου, είναι ωραία η μουσική σου; Μην επιτρέπεις να υπάρχει προχειρότητα πουθενα, γιατί ο πελάτης το καταλαβαίνει. Μίλα με τον κόσμο, ρώτα τι άλλο θα ηθελαν από το μαγαζί ή τι παράπονα έχουν κι άλλαξέ τα. Ο κόσμος θα το εκτιμήσει και θα σε ανταμείψει. Εσύ καθορίζεις το μαγαζί σου κι όχι μόνο η κρίση.ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Πρώτα θα κρατας χρήματα για τις υποχρεώσεις σου (ΤΕΒΕ, ενοίκιο, ΔΕΗ κλπ) και μετά θα παίρνεις για σένα. Καλά για τους γονείς δεν το συζητώ. Πρώτα το μαγαζί και μετά εσύ, τουλάχιστον για τα πρώτα τρία χρόνια μέχρι να στρώσει και να πηγαίνει καλύτερα. Προσωπικά τα πρώτα 2 χρόνια ζούσα με ένα χαρτζιλίκι που έβγαζα από μια 2η ολιγόωρη δουλειά που κάνω, τώρα άρχισα να ανταμείβομαι λίγο λίγο.Λάθη κάνουμε όλοι ειδικά στην αρχή. Θυμάμαι τον πρώτο χρόνο που δεν μπορούσα να πληρώσω τους λογαριασμούς μου είχα πέσει σε διαχωριστική νησίδα με το αμάξι, επειδη σκεφτόμουν όσα με απασχολούσαν και δεν έβλεπα στο δρόμο. Όμως τα λάθη είναι για να μαθαίνουμε και να γινομαστε καλύτεροιΚάνε συνφωνίες έτσι ώστε να ρυθμίσεις τα χρέη σου και να τα ξεπληρώνεις σιγά σιγά, αλλά αν δεις ότι παρ' όλες τις αλλαγες αυτά συσωρρεύονται, στο τέλος κλείστο