#3 Καλά, από τέτοια άτομα, γιομάτος ο τόπος. Είναι πολύ πιο εύκολο να εφησυχάζεις με το 'αν έκανα αυτό, θα γινόταν εκείνο' απ'το να το προσπαθήσεις και να φας τα μούτρα σου - μετά τι θα σε κρατάει; Θα νιώθεις αποτυχημένος. Όσο δεν προσπαθείς δεν αποτυγχάνεις. Δεν ζεις βέβαια, κιόλας. Όμως: ως άτομο που κυνηγάει με λύσσα όλα του τα όνειρα και έχει φάει τα μούτρα του σε όλα ανεξαιρέτως (αν και έχουν πετύχει ως ένα βαθμό, σίγουρα όμως όχι ΄΄κινηματογραφικά΄΄) έχω να πω ότι είναι χίλιες φορές καλύτερο να το προσπαθήσεις και να το χαρείς! Στο τέλος πάντα μένει η αυτοεκτίμηση, το ότι εσύ το πάλεψες και το γούσταρες και το έζησες και μαθαίνεις να μην παίρνεις τόσο στα σοβαρά τον εαυτό σου και να προτιμάς την εμπειρία χίλιες φορές απ'την όποια αποτυχία: και δεν μιλάω για γκομενικά, μιλάω για τη δίψα μέσα μας για περιπέτεια, για κάτι που μας παθιάζει, που μας δίνει χαρά, που μας εξελίσσει ως ανθρώπους - τίποτα δεν συγκρίνεται με αυτό το συναίσθημα της υπέρβασης των προσωπικών μας ορίων...