Αυτό ισχύει εν μέρει. Επειδή όμως είμαστε κοινωνικά όντα και όχι αμοιβάδες, μας ενδιαφέρει και μας επηρεάζει η γνώμη των γύρω μας. Άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο...Όσο για την αγένεια, είναι χαρακτηριστικό του έθνους (...) και πάει χεράκι-χεράκι με την ενασχόληση με το τι κάνει ο από πάνω, ο από κάτω, γιατί ο ένας είναι έτσι και όχι αλλιώς, γιατί γελάει, γιατί κλαίει, γιατί ντύνεται διαφορετικά, γιατί ντύνεται όπως όλοι, γιατί πάχυνε, γιατί αδυνάτισε... Και άντε, σε νοιάζει τι κάνει και πώς δείχνει ο,τι κινείται γύρω σου.. Δε φτάνει όμως... πρέπει να εκφράσεις τον "προβληματισμό" σου... γιατί όλη η χαρά βρίσκεται στη στιγμή που θα δεις πρόσωπο του άλλου να νευριάζει/στενοχωριέται/προβληματίζεται...