Απαντώ στον "Βαλές Καρό" από κάτω.Νομίζω ότι από τη πρώτη παράγραφο της απάντησης σου (σχετικά με την Πολωνία και τις Βαλτικές χώρες) συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα πως σκοπός της Σοβιετικής εξωτερικής πολιτικής εκείνης της περιόδου ήταν η δημιουργία ενός προστατευτικού τείχους από κράτη ευρισκόμενα περιμετρικά της Ρωσίας ώστε να εξασφαλιστεί η ανάσχεση της επικείμενης ναζιστικής επίθεσης ενάντια στην ΕΣΣΔ για την οποία (επίθεση) η πολιτική ηγεσία της τελευταίας είχε πλήρη επίγνωση. Και το ίδιο το σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ ήταν για τη Ρωσία ένας τρόπος να "αγοράσει χρόνο" ώστε να μπορέσει να προετοιμαστεί στρατιωτικά για την αναμέτρηση. Οπότε, δεν αντιλαμβάνομαι τον λόγο που τα ανέφερες αυτά ωσάν να στοιχειοθετούν κάποια υποτιθέμενη σύμπραξη της ΕΣΣΔ με τη ναζιστική Γερμανία (με την ίδια ακριβώς λογική, θα μπορούσα εγώ να υποστηρίξω ότι το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα της Μεγάλης Βρετανίας δεν διέφερε σε τίποτα από αυτό της Σοβιετικής Ένωσης, αφού συγκρότησαν την αντιφασιστική συμμαχία· μήπως θα έπρεπε διάφοροι ακραιφνείς φιλελεύθεροι να εγκαλέσουν τον Τσώρτσιλ και τον Ρούζβελτ για το γεγονός ότι συμμάχησαν με τον "κόκκινο φασίστα", τον "αιμοσταγή δικτάτορα" Στάλιν, αντί για...ποιόν άραγε;).Παρεμπιπτόντως, το αν ψηφίζω ή όχι το ΚΚΕ δεν συνεισφέρει ούτε σχετίζεται στο ελάχιστο με αυτή τη συζήτηση (εννοώ ότι δεν έχει καμία συνέπεια επί της αλήθειας ή του ψεύδους των όσων γράφω), αν και είναι προφανές ότι το χρησιμοποιείς ως μέσο στιγματισμού ("το κόμμα που ψηφίζεις", "το κόμμα που υπερασπίζεσαι" λες και πρόκειται για μιάσματα ή φυσικούς αυτουργούς των όσων "αποτρόπαιων" μας αραδιάζεις εδώ πέρα).Σχετικά με τον λεγόμενο ουκρανικό λιμό, έχω και εγώ κάποια αποσπάσματα να παραθέσω, και ας βγάλει ο καθείς τα συμπεράσματα του σχετικά με την αξιοπιστία των πηγών και των όσων περιέχονται σ' αυτά: «Καταρχάς, τι ήταν η κολεκτιβοποίηση; Αμέσως μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση, η σοβιετική εξουσία προχώρησε στην κατάργηση της ιδιοκτησίας γης των τσιφλικάδων, της αυτοκρατορικής οικογένειας και της εκκλησίας, η οποία τέθηκε στη διάθεση των νομαρχιακών Σοβιέτ.Στη συνέχεια, όμως -και μέσα από τις συνθήκες που δημιούργησε η Νέα Οικονομική Πολιτική (ΝΕΠ)- οι κουλάκοι (οι καπιταλιστές της υπαίθρου, που διέθεταν στην κατοχή τους μέσα παραγωγής, μύλους, αποθήκες, κ.λπ.) άρχισαν να συγκεντρώνουν και πάλι την αγροτική παραγωγή στα χέρια τους.Οι φτωχοί αγρότες, μην έχοντας τη δυνατότητα πολλοί εξ αυτών να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους, αναγκάζονταν να νοικιάσουν π.χ. εργαλεία, σπόρους, κ.ά. από τους κουλάκους. Μια κακή σοδειά αρκούσε για βρεθούν χρεωμένοι και να χάσουν τη γη τους.Η συγκέντρωση αυτή της παραγωγής επέτρεψε στους κουλάκους να ασκούν σοβαρές οικονομικές και πολιτικές πιέσεις στη σοβιετική κοινωνία. Μείωναν την τροφοδότηση των πόλεων, απειλώντας τις με πείνα, ασκούσαν έλεγχο στις τιμές των αγαθών, κρατώντας τις σκόπιμα υψηλές για να πετύχουν περισσότερο κέρδος, στέκονταν τροχοπέδη στην ανάπτυξη της σοσιαλιστικής βιομηχανίας που είχε ανάγκη το αγροτικό προϊόν, κ.λπ.Η αντιμετώπιση του προβλήματος λοιπόν ήταν ζωτικής σημασίας για τη Σοβιετική Ένωση και την εξέλιξη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Έτσι, αποφασίστηκε η σταδιακή συνένωση των μικρών αγροτικών καλλιεργειών σε μεγάλες παραγωγικές μονάδες.Ακολούθως, η κολεκτιβοποίηση υπήρξε πεδίο έντονης ταξικής πάλης, γεγονός που σκόπιμα υποτιμάται ή αποσιωπάται από την αστική ιστοριογραφία.Η πάλη αυτή, η οποία έλαβε διάφορες μορφές παθητικής (δολιοφθορά, άρνηση συγκομιδής) ή ενεργητικής αντίδρασης (ένοπλες επιθέσεις, δολοφονίες, καταστροφές κολχόζ), εκδηλώθηκε με ιδιαίτερη σφοδρότητα σε περιοχές της Ουκρανίας που συνόρευαν με την Πολωνία και που οι δυνάμεις της αντεπανάστασης είχαν ερείσματα από την εποχή του εμφυλίου.»1Παρακάτω:«Επρόκειτο για έναν πραγματικό πόλεμο: Στο αποκορύφωμα της αντίδρασης, το Μάρτη του 1930, σημειώθηκαν στην Ουκρανία 2.945 ένοπλες επιθέσεις (το 45,1% του συνόλου στην ΕΣΣΔ την εν λόγω περίοδο), ενώ το ίδιο έτος δολοφονήθηκαν 1.197 σοβιετικά επαρχιακά στελέχη και πρωτοπόροι κολχόζνικοι αγρότες (δίχως να συμπεριλαμβάνονται τα μέλη και τα στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος).4[...]Ο Frederick Wilson, καθηγητής του Williams College, ο οποίος βρισκόταν στην Ουκρανία την επίμαχη περίοδο, έγραψε πως οι κουλάκοι προτίμησαν να σφαγιάσουν τα ζώα τους παρά να τα δώσουν στα συλλογικά αγροκτήματα, με αποτέλεσμα το διάστημα 1928 - 1933 η ΕΣΣΔ να στερηθεί σχεδόν το 50% του συνολικού ζωικού της αποθέματος:•«Η σοβιετική αγροτική οικονομία ανέκαμψε από αυτή την τεράστια καταστροφή μόλις το 1941».Σε αυτό συμφωνούν και οι S. & B. Webb (ο S. Webb ήταν, μεταξύ άλλων, ο συνιδρυτής του London School of Economics), που παραθέτουν και τα σχετικά στοιχεία, κάνοντας λόγο για ένα πραγματικό «ολοκαύτωμα»: Το 1929 - 1933 τα άλογα μειώθηκαν από 34 εκατομμύρια σε μόλις 16,6, τα βοοειδή από 68,1 σε 38,6, τα πρόβατα και οι γίδες από 147,2 σε 50,6, τα γουρούνια από 20,9 σε 12,2, κ.ο.κ. Αξίζει να σημειώσουμε, πως οι Webb επισκέφτηκαν δύο φορές την ΕΣΣΔ, το 1932 και το 1934, διαπιστώνοντας πως υπήρχαν όντως ελλείψεις σε τρόφιμα, διαφοροποιούμενες από περιοχή σε περιοχή, οι οποίες όμως οφείλονταν στις «ατελείωτες ραδιουργίες των κουλάκων, των οποίων η [ταξική] θέση απειλούνταν με αφανισμό» και όχι σε κάποια υποχθόνια πολιτική πείνας των μπολσεβίκων.»6Παραπομπές:1. Κρατικά Αρχεία Ουκρανίας TsDAHOU, αρ. 1/20/3184 και 3185 (1930), 1/20/3195 (1927-1930) και 1/20/2522 (1927-1931), στο Martin, ό.π., 293-294.4. Viola L, Peasant rebels under Stalin, Oxford University Press, Oxford, 1996, σελ. 110, 138-139.6. Βλ. Schuman F L, Russia since 1917, New York 1957, σελ. 151-152 και Webb S. & B., Soviet Communism: A New civilization?, τ.1, Longmans, Green & Co., London, 1935, σελ. 246 και 263