Πολύ χώσιμο βρε παιδιά στην καταχώρηση #5. Επίσης, την επίθεσή σου Sofiana ειλικρινά δεν την καταλαβαίνω. Άσε που μου θυμίζεις τη γραφικότητα των θρησκόληπτων, που πάνε μεν στην εκκλησία, αλλά χώνουνε σκατό και φαρμάκι με το που βγουν απ'τον γυναικωνίτη. Δεν ξέρω αν με πιάνεις... Ξέρω, ξέρω, κουβαλάς σταυρό.... Και ναι, Σανάνθη, αν κάποιος θέλει και το αντέχει, ας είναι με όποιον άνθρωπο υγιή, αρτιμελή, ή όχι θέλει. Δεν υπάρχει δοσομετρητής στις σχέσεις, υπάρχουν αναλογίες. Κάποιος δίνει κάποια στιγμή πιο πολύ, κάποιος παίρνει και πάει λέγοντας...Τώρα για την #5, σοβαρά, η θεραπεία στην περίπτωσή σου δεν κόβεται και αν όντως παρακολουθείσαι από ψυχίατρο, αληθινό ψυχίατρο και όχι τσαρλατάνο ή απλό ψυχοθεραπευτή, αποκλείεται να σου έκοψε τελείως τη θεραπεία. Σίγουρα, κάθε χρόνο περίπου γίνεται κάποια αλλαγή στο σετάρισμα της θεραπείας, αλλάζει η δοσολογία ή και κάποια από τα σκευάσματα, χωρίς όμως να είναι και απόλυτο. Συμφωνώ για τις μεταπτώσεις που περιγράφεις και την αδυναμία σου να συμβιβαστείς με το γεγονός ότι είναι κι αυτή μία αρρώστια, αλλά αν το σκεφτείς, είναι πολύ απλό να το καταλάβεις. Όπως π.χ το συκώτι δε μεταβολίζει κάποια ένζυμα, όπως η καρδιά δεν αιματώνεται σωστά, έτσι και οι νευρομεταβιβαστές του εγκεφάλου δεν εκκρίνουν πάντα τις κατάλληλες δοσολογίες για να "πετύχει" το κοκτέιλ...Σε κάποιους η μίξη είναι λίγο πιο βαριά και μας χαλάει...Ξέρεις όμως ότι μπορείς να ελέγξεις αυτό το hangover... όπως επίσης ξέρεις ότι δεν οδηγούμε μεθυσμένοι...είναι κουτό να ξέρεις ότι μπορείς να έχεις τον έλεγχο του εαυτού σου και να μην το κάνεις, άσε που επίσης ξέρεις ότι ανησυχείς πάρα πολύ τους άλλους γύρω σου, όποια ιδιότητα κι αν έχουν....Καλή τύχη, αλλά μην αφεθείς στην τύχη σου, it's serious