Το ότι συγκρίνεις τη Σκλήρυνση με μια ψυχική ασθένεια είναι εντελώς άτοπο και άσχετο. Μπορεί και τα δύο είδη να κατατάσσονται στις ανίατες ασθένειες αλλά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και είναι επικίνδυνο να τις συγκρίνεις (και να κρίνεις). Παρεμπιπτόντως, για τη σκλήρυνση υπάρχουν φάρμακα που χορηγούνται και συντηρούν ικανοποιητικά τα επίπεδα της ασθένειας, αλλά συμβάλλουν και άλλα πράγματα, όπως η αγάπη της οικογένειας, η υπομονή και η στήριξη. Πράγμα που καταρρίπτει την αυστηρή σου κριτική. Και μιλώ από την εμπειρία μου ως αδελφή μιας ασθενούς με σκλήρυνση και η οποια παίρνει ιντερφερόνη και έχει εδώ και χρόνια να κάνει επεισόδιο (ευτυχώς). Ως συγγενής πάσχοντος θα έπρεπε να είσαι λιγάκι ίσως πιο επιεικής.