Δεν διαφωνώ καθόλου. Στο σχόλιό μου καταλήγω εν κατακλείδι στο θέμα του γαμήλιου όρκου, ο οποίος πολύ περισσότερο στο παραδειγμά σου, απομένει μια γελοία εθιμοτυπική δήλωση, επιβεβλημένη από την ίδια την τελετουργία που επιβάλεται στην νομιμοποίηση ενός ζευγαριού σε συζυγική κοινωνία και οικογένεια. Έτσι όπως πολύ έξυπνα τίθεται το δίλημμα στο Nymphomaniac, στην οποία ταινία κρυφός συμπρωταγωνιστής είναι η θρησκεία και οι ηθικολογικές της επιταγές στην εξέλιξη του δυτικού πολιτισμού, δεν αφήνει καμία επιλογή από αυτήν που παίρνει η Τζο. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το μουνί της Τζο νεκρώνει με τον γάμο και ότι αυτός είναι ένας πολύ ...άδικος όρος από τον Τρίερ και πως το λάθος της Τζο ήταν που παντρεύτηκε, όμως αν κοιτάξουμε εν τέλει μέσα στον γάμο, νομίζω ότι ο μαλάκας, αν και με την κεκτημένη τάση δικαιολογημένα, είναι ο Ζερόμ. Άλλωστε η Τζο δεν είναι "φύσει" μαζοχίστρια. Οδηγείται στον μαζοχισμό σαν να οδηγείται στον γιατρό, διαλλειματικά, για να επιστρέψει ως ολότητα και πάλι στον γάμο της. Αυτό. Και σαν ενδεχόμενο, διχάζει και εμάς τους θεατές, πολύ έξυπνα: τί είναι συν-ζυγικότητα, τί ο όρκος, και τί εσωσυζυγικό και τί εξωσυζυγικό σεξ. Το ότι ας πούμε η Τζο τελικά βρίσκει την σεξουαλική της ρώμη, είναι κάτι που δεν θα πρεπε να χαροποιήσει τον Ζερόμ; Το δίλημμα που της θέτει λοιπόν, δεν είναι εγωιστικό, άρα αντισυζυγικό;