Ό,τι με λυπεί βαθύτατα στη σημερινή κρίση είναι πως αντί να μας κάνει μια γροθιά με το συνάνθρωπο, μας ξυπνά όλη την κακία. Μια τέτοια κακία, που μας κάνει να λέμε "Καλά να πάθει, του αξίζει". Το παράδειγμα που δίνουν οι καθαρίστριες με την επιμονή και το κουράγιο τους είναι τουλάχιστον αξιέπαινο για μένα και πιστεύω βάζει τα γυαλιά σε όλα τα "άσπρα κολάρα" που δεν αντέχουν να τους δώσουν στα ίσια μια απάντηση για την κατάσταση στην οποία τις έφεραν.Σχετικά με σχόλια που διάβασα περί ρουσφετίων και προσκυνημάτων σε βουλευτές: Ακόμα κι έτσι να έγινε και να διορίστηκαν με πλάγιο τρόπο, φαντάσου σε τι μεγάλη ανάγκη βρίσκεται μια γυναίκα που να παρακαλάει τον κάθε διεφθαρμένο να τη βάλει σε μια δουλεία ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΘΑΡΊΖΕΙ ΣΚ****!!! Αυτό θα πει ανάγκη....Καλύτερα να μην κατακρίνουμε προτού αναλογιστούμε τις καταστάσεις! Πριν ξεστομίσουμε την παραμικρή σταγόνα δηλητήριο, ας μπούμε στη θέση του άλλου!Ο αγώνας που δίνουν οι καθαρίστριες είναι η ελπίδα πως ίσως αυτή η κοινωνία πάει κάποια στιγμή προς το καλύτερο...