Επίσης, είναι και μια παρηγοριά ότι όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Γιατί αν δεχτούμε ότι μας συμβαίνουν ατελείωτες αναποδιές τυχαία, χωρίς να βγει κάτι καλό από όλο το κουπί που τραβάμε, δεν θα τη γλιτώναμε την κατάθλιψη. Βάζει και μια τάξη στη γενικότερη αταξία της ζωής. Προσωπικά πάντως το έχω πει πολλές φορές, ιδιαίτερα κοιτώντας πίσω μετά από καιρό αλλά και σε δύσκολες στιγμές που έχω μείνει και απορώ, από πού μου ήρθε τώρα αυτή η κατραπακιά;