#6.Τη σκέψη σχετικά με το δίκαιο-άδικο στις σχέσεις την έκανα για άλλη μια φορά χτες,όταν διάβαζα την ερώτηση της κοπέλας,που αισθανόταν ότι δεν παίρνει όσα δίνει στη φίλη της.Το βλέπουμε και στη σημερινή ερώτηση και γενικά είναι ένα πολύ συχνό παράπονο.Δεν υπάρχει δικαιοσύνη,έτσι όπως την έχουμε στο μυαλό μας,στις σχέσεις.Δεν παίρνουμε όσα δίνουμε.Κι αν δώσουμε περισσότερα,δε σημαίνει ότι θα λάβουμε και περισσότερα.Όσα επίσης μας προσφέρονται,δεν είναι απαραίτητα εκείνα,που θέλουμε.Ο καθένας δίνει όσα μπορεί κι όσα θέλει.Κι εμείς κι ο άλλος.Αν είμαστε ευχαριστημένοι με το deal οκ.Μας παίρνει να το διαπραγματευτούμε;Ναι,μπορούμε να πούμε στον άλλο τι θα θέλαμε.Ίσως να μην καταλαβαίνει ακριβώς τις ανάγκες μας.Θα ανταποκριθεί;Δεν είναι σίγουρο.Κι εκεί αν το κόστος του να είμαστε μαζί,μας φαίνεται δυσβάσταχτο,ώρα να την κάνουμε.Με το ζόρι να κάνουμε κάποιον να μας ερωτευτεί,να μας αγαπήσει δε γίνεται.Μπορεί να μας εκτιμήσει,αλλά από υποχρέωση,επειδή είμαστε καλά και γενναιόδωρα παιδιά,δε θα νιώσει περισσότερα.Αν δεν είμαστε αυτό που θέλει,απλά δεν είμαστε.Δεν ξέρω,αν είναι θέμα ειδικά των millenials.Ήταν ποτέ πιο εύπεπτη η μη ανταπόκριση στον έρωτα μας;Δε μας έπνιγε το "δίκιο" σε άλλες εποχές;Δεν ξέρω,αν είναι και μόνο ελληνικό φαινόμενο.Πάντως,στην ελληνική δισκογραφία διαχρονικά υπάρχουν σε αφθονία αχάριστες κι αχάριστοι,που δε μας εκτίμησαν,που δε μας ένιωσαν,αλλά εμείς τραγουδάμε για πάρτη τους.
