Φυσικά, όταν μια γυναίκα παίρνει χάπια και έχει μια καταθλιψάρα από δω μέχρι απέναντι, τότε "δεν πειράζει, δεν χτυπάνε καμπάνες, η κατάθλιψη δεν είναι κάτι που πρέπει να μας κάνει ρατσιστές, όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή και τον έρωτα". Αλλοίμονο!Πόσες φορές το έχουμε διαβάσει αυτό εδώ μέσα, αλλά μόνο όταν αφορά γυναίκες με κατάθλιψη.Φαίνεται ότι όταν οι γυναίκες έχουν κατάθλιψη είμαστε σε ώρα κοινής ησυχίας και καμπάνες δεν χτυπάνε. Και ο άνδρας που θα τολμήσει και μόνο να αναρωτηθεί για την κατάθλιψη της φίλης του γίνεται αμέσως σεξιστής και παρτάκιας.Αντίθετα όταν ένας άνδρας έχει κατάθλιψη έχουμε ανάσταση και οι καμπανοκρουσίες είναι δεδομένες. Εκτός αν το πρόβλημα είναι ότι είναι φτωχός.Θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι αυτός ο λόγος για τις καμπανοκρουσίες, σωστά?