Αν το να μην καταντήσω θλιβερό γρανάζι του συστήματος,μου προσφέρει ως επιλογή στέγης α)το χαρτόκουτο και β)το παιδικό μου δωμάτιο με τους γονείς μου να ροχαλίζουν δίπλα,ε,δε γαμιέται,ας συμβιβαστώ κι ας ζήσω και στο παλιόσπιτο των 300χιλιάδων.Κομμάτια να γίνει.Θα σέρνω τη συμβιβασμένη μου αύρα θλιβερά στο ρετιρέ και θα κλαίω την ελευθερία μου.