Αγαπητή 1, για αρχή να ξεκαθαρίσουμε ότι συνήθως όταν μιλάμε για ποσόστωση, ο όρος είναι ότι σε περίπτωση ΙΣΩΝ προσόντων, θα προτιμηθεί η γυναίκα/ο ανάπηρος κτλ, κάτι που σημαίνει ότι λογικά δεν "απειλείται" η ποιότητα της δουλειάς. Σε έναν θεωρητικό κόσμο, όμορφα πλασμένο, κι εγώ θα ήμουν εναντίον της ποσόστωσης, στον κόσμο που ζούμε όμως είναι απαραίτητο μέτρο. Ως άτομο με αναπηρία, η οποία μάλιστα δεν είναι πολύ εμφανής, έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου για εύρεση σοβαρής δουλειάς στην ποσόστωση, παρά τα -αρκετά- τυπικά προσόντα μου. Είμαι σε μια ξένη χώρα και λόγω του θέματός μου είναι πολλές οι δουλειές που δεν μπορώ να κάνω, επομένως περιορίζονται πολύ και οι πιθανότητες που έχω για να βιοποριστώ. Έτσι έχω φτάσει να τονίζω την αναπηρία μου στο βιογραφικό μου και κάποιες φορές αυτό μου άνοιξε πόρτες. Δεν φαντάζεσαι λοιπόν πόσο ευγνώμων είμαι γι' αυτή την ποσόστωση!Επίσης, επειδή πιστεύεις ότι μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε στη ζωή ως γυναίκες: ο πατέρας μου έχει συνεργείο και είναι από τους καλύτερους στον τομέα του. Αν ήμουν άντρας, θα ήθελα πολύ να συνέχιζα τη δουλειά του, θα μάθαινα από τον καλύτερο και θα είχα σίγουρη δουλειά. Αλλά είμαι γυναίκα και κάπως εμφανίσιμη και, όσο καλή κι αν ήμουν στη δουλειά μου, δεν θα μπορούσα να σταθώ με τίποτα (ποιος πελάτης και ποιο συνεργείο θα μου εμπιστευόταν τη μηχανή του; πόση σεξουαλική παρενόχληση θα είχα να αντιμετωπίσω;). Άρα, είμαι αποκλεισμένη από αυτό το επάγγελμα, απλά και μόνο λόγω φύλου. Φαντάσου τώρα να είχα αποκλειστεί και από νηπιαγωγός, νοσηλεύτρια κτλ όπως προτείνεις! Μα τι θα έμενε;