Είχα ρωτήσει εγώ έναν παλιό γυναικολόγο μου.Τονιζω δηλαδή πως αυτή που θα παραθέσω είναι γνώμη και μάλιστα ενός μόνο γιατρού,δεν το έψαξα περαιτέρω γιατι δεν με ενδιέφερε.Μου είπε πως στην Ελλάδα η διαδικασία γίνεται αυστηρά με δωρεά και οχι με αμοιβή, αλλά επειδή ο νόμος ορίζει μια 'αποζημίωση" απο το ζευγάρι προς τη μητέρα (λόγω χαμένων ημερών εργασίας, ιατρικών εξόδων κλπ) εκεί άτυπα πολλές φορές συμπεριλαμβάνεται και η αμοιβή της δότριας.Επίσης μου ειπε πως ειναι μια ιατρική διαδικασία που έχει χαμηλό μεν, υπαρκτό δε κίνδυνο για κάποια επιπλοκή για τη δοτρια και τη μετέπειτα γονιμότητά της.Γι'αυτό καποιες γυναίκες , όχι μόνο στην Ελλαδα, παρά το ρίσκο κανουν αρκετες δωρεες.Μου τόνισε επισης την ανωνυμία, ακόμα και την χιλιομετρική απόσταση που πρέπει να υπάρχει. Φανταστείτε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη να συνυπάρχουν δυο βιολογικα αδέρφια.Παπακαλιατης,δεν περιγράφω άλλο.Τέλος μου ειχε πει ότι συμβαίνει και αναμεσα σε συγγενείς , ιδίως αδερφές,αλλά αυτος ελεγε οτι κι εκει υπάρχουν ηθικοί ενδοιασμοι , ειδικά σε περιπτώσεις όπως η ερώτηση που θελουν να κρατηθεί κρυφό.Σαν συμπέρασμα εγω προσωπικά δεν θα εκανα σε μικρή ηλικια αν ηθελα να τεκνοποιησω αργότερα, αλλά αν τελικά δεν κανω παιδια ή αφότου κάνω τελοσπαντων θα το σκεφτομουν ναι.