Να τιμας τους προγονους σου, να μαθαινεις την ιστορια τους και βεβαια να σεβεσαι την ημερα μνημης ακομα και αν δεν κραταει απο εκει η σκουφια σου. Ναι σε ολα αυτα.Αλλα ρε γαμωτο η λεξη περηφανια με ξενιζει. Περηφανια απο που και ως που? Τι εκανες για να εισαι περηφανος? Αν δεν εισαι περηφανος για το χρωμα του δερματος σου η για το υψος σου τοτε γιατι να εισαι περηφανος για την καταγωγη σου? Πως μπορεις να εισαι περηφανος για κατι με το οποιο γεννηθηκες (οπως τα φυσικα χαρακτηριστικα η η καταγωγη)? Περηφανοι να ειναι οι παππουδες σου που τα καταφεραν να επιζησουν απο την καταστροφη (αν τα καταφεραν). Εσυ γιατι?Μου θυμιζει ολους τους περηφανους καθε φορα που ενας Ελληνας αθλητης βραβευεται. Λες και εκανες κατι ας πουμε για αυτη την επιτυχια. Προχθες δεν τον ηξερες καν αλλα σημερα που διακριθηκε σε ενα αθλημα εισαι περηφανος. Ευγε!Νομιζω οτι περηφανοι θα πρεπει να ειμαστε για αυτα που καταφερνουμε στη ζωη μας η για κατι στο οποιο ειχαμε εστω και την παραμικρη συμβολη.Υειαν και ευλοιαν λοιπον για τους πιστους. Υειαν σκετη για τους υπολοιπους. Και καλα μυαλα σε ολους.ΥΓ: και εγω ποντιος ειμαι.