Όντως, βιτριολικό και μισάνθρωπο το σχόλιο.Δεν μπορώ να πω ότι έχω καμιά τρελή συμπάθεια στον κύριο Παπαδήμο, αλλά σοκαρίστηκα όταν άκουσα την είδηση και ειλικρινά ευχόμουν να είναι σώος.Ωστόσο, ενέργειες όπως η σύλληψη ατόμων για τα λεγόμενά τους, προστατεύουν τη δημοκρατία και την ειρήνη, ή έχουν τη φασίζουσα χροιά καθεστώτος Ερντογάν, για παράδειγμα;Φαρμακερό, αλλά (τεχνηέντως;) διατυπωμένο ως προσωπικός συλλογισμός το ποστ του Φιλιππάκη και όχι ως προτροπή στο ευρύ κοινό, ούτε ως προπαγάνδα μίσους του στυλ της Χρυσής Αυγής.Από εκεί και ύστερα όμως, τα πρόσωπα υπό συζήτηση είναι δημόσια και επιφορτισμένα με καθήκοντα και θέσεις νευραλγικές, μείζονος σημασίας, με κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές συνέπειες εθνικής και διεθνούς εμβέλειας. Και στα πεπραγμένα τους παρά ταύτα, όπως και αυτά των υπόλοιπων πολιτικών και οικονομικών παραγόντων της χώρας, δεν υπάρχει καμία διαφάνεια.Με αυτά τα δεδομένα και με την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, είναι απολύτως λογικό να υπάρχουν αισθήματα οργής, κριτική και βιτριολικά σχόλια.Είναι δυνατόν κάποιος να βρίσκεται σε δημόσια πόστα που επηρεάζουν έναν ολόκληρο λαό και να βρίσκεται στο απυρόβλητο σε ό,τι αφορά κριτική και σχόλια; (ακόμα και αρνητικά, μέχρι ενός σημείου).Εδώ ο πας εις γράφει κάτι στον τοίχο του, ή ακόμα και στις Εξομολογήσεις της Λάιφο και από τη στιγμή που το κοινοποιεί δημόσια, το "κοινό" του υπενθυμίζει άμεσα τη σχέση έκθεσης - δικαιώματος (άγριας) κριτικής.Ειδικά όμως η σύλληψη δημοσιογράφου και δη οργάνου της ΕΣΗΕΑ, λόγω του συγκεκριμένου ποστ, είναι τραβηγμένη και δίκοπο μαχαίρι από πολλές απόψεις. Και σίγουρα δεν θα αποτελέσει "φάρμακο" ή παραδειγματισμό, για τη μερίδα που επιλέγει να γράφει σχόλια που περιέχουν τη λέξη "ψόφος" και "καρκίνος", ούτε για τους παραγματικούς και φανατισμένους τραμπούκους που φτάνουν πέρα από το πλξκτρολόγιο... Θα μπορούσε όμως να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα φίμωσης ανθρώπων και θεσμών.