Είναι λίγες οι υποθέσεις που μπόρεσα να βρω στις οποίες το άρθρο 185 ΠΚ απασχόλησε τα δικαστήρια.Μία ενδιαφέρουσα περίπτωση έρχεται από το μακρινό 1995 - απόφαση 34.767/1996 Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.Για όσους δεν έχετε χρόνο για το κατεβατό: χωρίς να είναι το πιο πιθανό ενδεχόμενο, καθόλου δεν αποκλείεται μια καταδίκη για τις συγκεκριμένες δηλώσεις, στο συγκεκριμένο χρονικό, κοινωνικό κλπ πλαίσιο.Προσωπικά, δεν είμαι σίγουρος ότι η ποινική καταδίκη είναι το καταλληλότερο μέσο. Βέβαια, ήλπιζα ότι ζούσαμε σε μια κοινωνία όπου δεν χρειάζεται να φτάσουμε στα ποινικά δικαστήρια για να μην γίνονται τέτοιες δηλώσεις από ανθρώπους που ασκούν κάποιο λειτούργημα στην Πολιτεία ή σε κάποιο θεσμό αυτής. Ή έστω, όταν γίνονται τέτοιες δηλώσεις, να επισύρουν την απαξία όλων όσων έχουν τώρα ή θέλουν να αποκτήσουν κάποιο δημόσιο αξίωμα ή έστω αγαπούν την ελληνική Δημοκρατία. Η κατάσταση έχει ξεφύγει και ίσως δεν θα πρέπει για άλλη μια φορά κάποιος να σκοτωθεί για να πάρουμε μπρος....Τι είχε συμβεί τότε; Στην εκπομπή "Κίτρινος Τύπος" του Μ. Τριανταφυλλόπουλου, την 19/11/1995, με θέμα τα σοβαρά επεισόδια στο Πολυτεχνείο κατά την επέτειο της εξέγερσης δυο μέρες πριν, με σημαντικές καταστροφές δημόσιας περιουσίας, συγκρούσεις, τραυματισμούς και ξυλοδαρμό τουλάχιστον ενός συλληφθέντος διαδηλωτή από την αστυνομία, καλεσμένοι ανάμεσα σε άλλους είναι ο καθηγητής του Παντείου Γιώργος Ρούσης και ο μακαρίτης ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, ηθοποιός.Ο πρώτος, μεταξύ άλλων δηλώνει: "Εγώ σας λέω ειλικρινά, οι ζημιές του Πολυτεχνείου και 300 εκατομμύρια να ήτανε δεν θα με πείραζε τόσο: Εμένα με ενδιαφέρουν περισσότερο οι ψυχές των ανθρώπων από τα πράγματα... Αυτά τα παιδιά λοιπόν αρνούνται αυτή την κοινωνία και αυτό είναι θετικό. Είναι πολύ καλύτερα, από εμάς, για ορισμένους από μας, που σε ένα βαθμό είμαστε ενσωματωμένοι και βολευόμαστε. Ο τρόπος λοιπόν για να μπούνε σ` αυτή την κοινωνία, ολοκληρωτικά, είναι να σκύψουν στα τέσσερα και να ανεβαίνουν τα σκαλιά για να πάνε στο βασίλειο της ευτυχίας. Αυτά τα παιδιά το αρνούνται. Ο,τι λοιπόν εκπροσωπεί την κοινωνία, είτε ελληνική σημαία λέγεται, είτε Πολυτεχνείο λέγεται, είτε Τράπεζα, το χρήμα, είτε πολυτελή αυτοκίνητα, το σπάνε και το τσακίζουνε. Από άποψη πολιτικής τακτικής, αν κάνουνε καλά θα το δούμε. Αυτό είναι άλλη υπόθεση. Η ουσία είναι όμως ότι αυτή η άρνηση είναι μία θετική άρνηση και εγώ λέω μπράβο στα παιδιά που δεν ενσωματώνονται και αρνούνται... Ο ρόλος της Αστυνομίας είναι η βία, γι` αυτό υπάρχει... Χθες το βράδυ με ρώτησε το παιδί μου εάν θα ήθελα να πάω τι θα μου έλεγες. Του είπα, θα σου έλεγα παιδί μου πήγαινε αλλά θα έτρεμα. Συλληφθήκανε 500 παιδιά, σαν κι αυτά σκέπτονται εκατομμύρια παιδιά, έχουν αυτή την τάση, περνάνε και σπάνε την Μερσεντές, σπάνε την BMW, σπάνε την Τράπεζα, γιατί αυτά γι` αυτούς εκφράζουν τις αξίες της κοινωνίας αυτής στην οποία ζούμε, τις οποίες αξίες αυτές εσείς μπορεί να ενστερνιζόσαστε, αυτά τα παιδιά πολύ καλά κάνουν και δεν τις θέλουν και θέλουν να τις αλλάξουν και να έχουν και ένα άλλο... Δεύτερο, αυτή τη στιγμή είμαστε μπροστά σε μία κατάσταση που είχαμε χθες το βράδυ 500 πολιτικούς κρατουμένους και είναι η πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση. Τρίτο, πιστεύω ότι πρέπει να συνεχίσει ο εορτασμός του Πολυτεχνείου, αλλά τα συνθήματα πια και οι στόχοι να μην είναι μεμονωμένοι όπως ήταν τότε, να πέσει η χούντα κ.λπ. Αλλά πρέπει να είναι στόχοι συνολικής άρνησης της κοινωνίας και της κρατικής μορφής οργάνωσης"https://www.youtube.com/watch?v=i8GQ8t6_oIc&t=7m(στο 07:00)Κατατέθηκε μήνυση από κάποιον δικηγόρο Αθηνών, ασκήθηκε δίωξη, η υπόθεση έφτασε στο Δικαστήριο και αυτό δέχτηκε ότι: με τη διάταξη του άρ. 185 ΠΚ ο νομοθέτης δεν αποσκοπεί στην ποινική τιμωρία όσων προβαίνουν σε αναλύσεις και παρατηρήσεις στα πλαίσια της σοβαρής πολιτικής και κοινωνιολογικής συζήτησης, αλλά μόνον όσων εξαίρουν ως τιμητικές τις κακουργηματικές ενέργειες του δράστη και δεν αποτελεί η ενέργειά τους αυτή παρατήρηση, συζήτηση ή κριτική. Με αυτήν τη σκέψη κατά πλειοψηφία (δηλαδή 2-1) αθώωσε τον πρώτο κατηγορούμενο που κατηγορείτο για εγκωμιασμό κακουργημάτων (α. εμπρησμό, από τον οποίο μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και ανθρώπους και β. κατασκευή και κατοχή εκρηκτικών βομβών, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν για να προξενήσουν κοινό κίνδυνο σε ξένα πράγματα και ανθρώπους), ενώ αθώωσε ομοφώνως τον άλλον, που κατηγορείτο για εγκωμιασμό πλημμελήματος (προσβολή συμβόλων του ελληνικού Κράτους).Η πλειοψηφία του Δικαστηρίου δέχτηκε επίσης και ότι "δεν απεδείχθη ότι εξετέθη σε κίνδυνο η δημόσια τάξη από τις φερόμενες ως εγκωμιαστικές των [...] κακουργημάτων και δια της [...] τηλεοπτικής εκπομπής δημοσίως μεταδοθείσες εκφράσεις των κατηγορουμένων".Η μειοψηφία, με ελαφρώς διαφορετική σκέψη, δέχθηκε ότι "ο κατηγορούμενος [...] τέλεσε την αποδιδόμενη σ` αυτόν με το κατηγορητήριο πράξη της παράβασης του άρθρου 185 του ΠΚ, διότι με τις ως άνω δημόσιες δηλώσεις του εξήρε, εξύμνησε και πρόβαλε τους δράστες των προαναφερθεισών κακουργηματικών πράξεων, με σκοπό να καταστήσει τους τελευταίους άξιους θαυμασμού, αν και γνώριζε ότι οι δημόσιες δηλώσεις του αυτές, δυο μόλις ημέρες μετά τα γεγονότα, του Πολυτεχνείου, τη σύλληψη και την παραπομπή των εν λόγω δραστών ενώπιον του Ανακριτή, ήταν ικανές να εκθέσουν σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη."
