Συγγνώμη, αλλά ποιά αναλυτική αξία έχουν οι παρατηρήσεις του Καλύβα; Σκεφτείτε (ας μου επιτραπεί η αναλογία) μια πρόταση, ας πούμε, του τύπου "ο εθνικοσοσιαλισμός συνέβαλε, άθελά του, στον εκδημοκρατισμό της Γερμανίας, μέσα από την οριστική ήττα του γερμανικού εθνικισμού και μιλιταρισμού". Οκ, τυπικά δεν υπάρχει κάτι λάθος στην πρόταση αυτή, αλλά μας βοηθάει καθόλου να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας και να διευρύνουμε τις προοπτικές μας, πέρα από το προφανές, ότι σαν πρόταση είναι ικανή να "συζητηθεί" στα social media; Αντίθετα, οι σκέψεις του Καλύβα έρχονται να συσκοτίσουν τα αίτια της πολιτικής κρίσης που οδήγησε στη χούντα, όταν μιλάει γενικά "για αδυναμία των ελίτ να λειτουργήσουν συναινετικά". Που είναι στην ανάλυση του Καλύβα ο ρόλος του παρακράτους στις εκλογές του 61, που είναι ο ρόλος του παλατιού και των άλλων παραθεσμικών κέντρων στην κρίση του 64-65; Απλά δεν υπάρχουν γιατί ο Καλύβας στην ανάλυσή του αγνοεί ή παραβλέπει ότι το αίτημα για θεσμικό εκσυγχρονισμό δεν προέκυψε ξαφνικά το 74, αλλά ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 60, εκφράστηκε πολιτικά μέσα από και από την ΕΔΑ και την ΕΚ, και μπλοκαρίστηκε συνειδητά με κάθε τρόπο, για να φτάσουμε τελικά στο πραξικόπημα, ως τελευταία λύση σε μια νέα νίκη της ΕΚ (με τονισμένο κεντροαριστερό προφίλ μετ:α την αποστασία) στις επικείμενες εκλογές. Συμφωνώ για όσα αναφέρει για το πώς η χούντα επιτάγχυνε εξελίξεις μέσα στην συντηρητική παράταξη, αυτό όμως ήταν πρόβλημα της ίδιας και όχι συνολικά του πολιτικού συστήματος. Διαφωνώ ιδίως ριζικά με την γενική εντύπωση που σου αφήνει το άρθρο ότι η χούντα ήταν κάτι σαν αναγκαίο κακό, αφού δεν υπήρχε άλλη λύση. Ε, λοιπόν υπήρχε λύση και θα προέκυπτε σταδιακά μέσα από τις εκλογές του Μαΐου του 1967, αλλά χάρη στη χούντα ποτέ δεν θα μάθουμε πώς θα εξελίσσονταν πράγματα σε αυτήν την εκδοχή της ιστορίας.
