Λένα μας, εξαιρετικές απαντήσεις για άλλη μια φορά!! :-)#4Ας πω την αποψαρα μου ως παθουσα. Κατάλαβα νωρίς την πνευματική μας διαφορά, με ενοχλούσε αλλά ημουν ερωτευμένη, η ηλιθια. Είπα, μα θα χωρίσω επειδή όταν εγώ διαβάζω εκείνος αράζει στις καφετέριες; Ας ζει όπως θέλει. Σιγά σιγά άρχισαν οι έξοδοί μας οι κοινές να αραιώνουν, εγώ ήθελα σινεμά, εκείνος μπάλα, εγώ ήθελα να περασω μια ώρα μέσα στο βιβλιοπωλείο κι εκείνος στο προποτζιδικο. Ούτε τότε, η ηλιθια, δεν πήρα χαμπάρι. Παντρευτηκαμε και κάναμε παιδιά και τότε φρίκαρα με τον τρόπο διαπαιδαγωγησης που επέλεξε. Άρχισα να αναλαμβάνω εγώ τα σοβαρά κι εκείνος βολευοταν. Παραμενει ντενεκες, δεν τον θαυμάζω και δεν τον σέβομαι. Προσπαθώ να μην του μοιάσουν τα παιδιά μας. Ξέρω, ακούγομαι ξινισμένη ηλιθια, είμαι κιόλας.