#3 Είναι μεγάλος προσωπικός αγώνας αυτός για τον καθένα μας και με τα χρόνια, ανάλογα με τους χειρισμούς σου, μετριάζεται/εξαλείφεται ή διογκώνεται. Για μένα, δύο βασικές αρχές διαχείρισης υπάρχουν: πρώτον, να ρωτάς ρεαλιστικά τον εαυτό σου αν θα ήσουν πρόθυμη/ος να κάνεις τις ίδιες θυσίες (έστω κι αν η θυσία είναι κάτι φαινομενικά μικρό με μεγάλο όφελος πχ να κοιμηθείς με κάποιον ανώτερο για αύξηση/προαγωγή - εγώ αυτό ας πούμε το θεωρώ τη μέγιστη θυσία, δίνεις ένα κομμάτι απ'την ψυχή σου και δεν το παίρνεις ποτέ πίσω) για το ίδιο αποτέλεσμα - γιατί, μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, πάντα υπάρχουν θυσίες, τίποτα δεν έρχεται τόσοοο εύκολα και μαγικά, παρά μόνο σ'αυτούς που πουλάνε τέτοια ψεύτικη ελπίδα. Δεύτερον, να τσεκάρεις συχνά με τον εαυτό σου αν κυνηγάς τα όνειρα σου, έστω κι αν τα όνειρα σου είναι να πίνεις περισσότερους καφέδες στην παραλία πχ. (που είναι τέλειος στόχος btw). Μόνο και είμαι κάθετη σ'αυτό (νταξ μπορεί να κάνω λάθος, αλλά δε βαριέσαι, εδώ είμαι κάθετη, τζάμπα είναι), μόνο τότε δεν μπορεί κανείς να σου τρίψει στη μούρη τίποτα - γιατί στην ουσία όλο αυτό το τσίγκλισμα είναι τα νεύρα με τον εαυτό σου που δεν έχεις το σθένος και την πειθαρχία να κυνηγήσεις αυτά που θέλεις. Όρμα λοιπόν, όρμα! Κάντα όλα και ακόμα κι αν αποτύχεις, οι άλλοι δεν θα σε αφορούν πια!