Υπάρχουν καθηγητές που βλέπουν τους φοιτητές τους κάθε εβδομάδα, υπάρχουν και άλλοι που θα τους δουν 2-3 φορές το χρόνο.Προφανώς δε μπορούμε να γνωρίζουμε εάν η συγκεκριμένη μαρτυρία ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Όμως ο επιβλέπων είναι πάνω απ'όλα δάσκαλος. Ένας καλός δάσκαλος παίρνει μέτριους φοιτητές και τους κάνει καλούς, ενώ τους καλούς τους κάνει άριστους. Ο βαθμός μπαίνει ούτως ή άλλως αφού ο φοιτητής αποφασίσει να παραδώσει.Αλλά μήπως έτσι δεν είναι έτσι και στην αληθινή ακαδημαϊκή ζωή, δηλαδή στο peer review; Αν κάτι στην εργασία σου δεν αρέσει στον κριτή, αυτός είναι υποχρεωμένος να επανέλθει με πολύ συγκεκριμένες προτάσεις. Αντιγράφω από την ιστοσελίδα π.χ. του εκδοτικού οίκου Elsevier: "Give specific comments and suggestions, including about layout and format, Title, Abstract, Introduction, Graphical Abstracts and/or Highlights, Method, statistical errors, Results, Conclusion/Discussion, language and References."Αν σε επικρίνει χωρίς να αντιπροτείνει κάτι πολύ συγκεκριμένο, απλά πας στον editor και το θέτεις στην κρίση του. Κριτής που δε συμμορφώνεται με τις παραπάνω οδηγίες, μάλλον δε θα μείνει κριτής για αυτό το περιοδικό για πολύ.Ίσως κάποιος παρόμοιος μηχανισμός να βοηθούσε την κατάσταση στα Πανεπιστήμια.