Αυτό ακριβώς ήθελα να πω κι εγώ στη φίλη ως δασκάλα. Είναι μεγάλο πρόβλημα όταν μου έρχονται ασκήσεις και φυλλάδια αλάνθαστα από το σπίτι γιατί δεν μπορώ έτσι να σχηματίσω σωστή εικόνα. Το λέω στους γονείς συνέχεια,αν του κάνετε τις ασκήσεις εγω δεν μπορώ να καταλάβω αν υπάρχει κάπου πρόβλημα για να το ξαναδιδάξω ή να επικεντρωθώ περισσότερο.Κάποιοι το καταλαβαίνουν, κάποιοι όχι. Για την πρώτη δημοτικού τώρα επειδη τα παιδιά εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να κάνουν μόνα τους και πολλά πράγματα χρειάζονται κάποιον να του εξηγήσει τι πρέπει να κάνουν και να φροντίσει να το κάνουν. Όμως το διάβασμα που έχει ένα πρωτάκι δεν ξεπερνάει τα είκοσι λεπτά. Είναι κάτι που μπορεί να το κάνει η γιαγιά, ή ακόμα και η μητέρα όταν θα γυρίσει στο σπίτι.Αυτό που λέω εγώ στους γονείς συνέχεια είναι οτι δεν έχει σημασία πόσες ώρες περνάτε με τα παιδιά, αλλά το πώς περνάτε αυτές τις ώρες. Δηλαδή να έχετε ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά σας και να κάνετε πράγματα μαζί, αυτό έχουν ανάγκη.Και φυσικά να πω ότι υπάρχει ένα μεγάλο άγχος των γονιών όταν το παιδί πάει Δημοτικό για τα μαθήματα και αν θα τα καταφέρει που δεν έχει καμία βάση,όλα τα παιδιά μαθαίνουν να γράφουν και να διαβάζουν, άλλωστε η δουλειά γίνεται στο σχολείο,στο σπίτι θέλουμε ειδικά στην πρώτη ουσιαστικά εξάσκηση στο να πιάνει το μολύβι και να λυθεί το χέρι στο γράψιμο. Για την αυτονομία που λες έχεις απόλυτο δίκιο,αν κάνεις το λάθος να σταθείς πάνω από το παιδί για να διαβάσει στην πρώτη δημοτικού ξεκινάς μια κατάσταση που με τα χρόνια θα γιγαντώνεται και καθώς η δουλειά για το σπιτι θα αυξάνεται θα θέλει το παιδί μονίμως κάποιον δίπλα του για να διαβάσει.